Terug naar Paramaribo

..."Mijn opdrachtgever was Nijeweider (de oprichter van het Bouwbureau), die ons drieën (Versteeg, van der Meulen en ik) van taken voorzag. We hadden een eigen controlesysteem en administratie.
Onderling hielpen we elkaar. Toen Jarig de opdracht kreeg de Nani polder in Nickerie te ontwerpen, vroeg hij me een uitlaatsluis te bedenken voor de getijdenrivier, waarvan de afvoer nogal onregelmatig was, het gevolg van ontgrondingen of door een benedensluis, dat weet ik niet meer. Ik heb toen ter plekke een barak ingericht als mini-waterloopkundig lab en een model van de sluis gemaakt en nagebootst, zodat ik kon zoeken naar de drempel voor de afvoerzone. Eens bracht de gouverneur (Claassens waarschijnlijk) een bezoekje aan mijn lab en ging op zijn knieën liggen kijken. Hij vond het prachtig. En het voldeed. Later is de barak gebruikt voor de opvang van boslandcreolen die naar de stad kwamen"....

We gaan vandaag weer terug naar de stad. Eerst genieten we van de markt, een veel kleinere versie van die in Paramaribo, maar even aantrekkelijk om allerlei ingrediënten voor heerlijk Surinaams eten in te slaan. Ik denk dat het niet zo gek is dat ik een koffer bij me heb, alleen zullen m'n kleren wel enkele keren gewassen moeten worden vanwege de geuren van hindoestaanse massala, trassi, garnalen en andere lekkernijen. Hier beheers ik me, maar binnenkort voordat we weer naar het koude Holland terugkeren gaan we nog wel een keertje shoppen.
Cor is piloot geweest voor landbouwvliegtuigjes. Hij gaat niet ver van de grote rijstplantage de weg af om even een paar collega's te groeten. Ze zijn net terug van een vlucht bemesten. Dan moet je zeer dicht boven de grond een aantal keren over een veld heen. Om de 100 meter staan vlaggen, en daar moet je 5 keer tussen. De piloten mopperen wat op sommige boeren, die de begroeiing op de dijkjes tussen de akkers niet laag houden. Andere boeren verzetten soms 's nachts stiekem de vlaggen die aangeven welk veld gedaan moet worden, om ze terug te zetten als het vliegtuig weg is om nieuwe mest te halen. Dat kan voor problemen zorgen voor het vliegbedrijf, want die krijgen een claim als even later aan de kleur van het gewas goed te zien is dat er stroken niet zijn bemest. De vliegtuigjes zijn leuk: knalgele dubbeldekkers.
Dit keer gaat hij in het plaatsje Wageningen van de weg af het dorpje in, maar Cor kondigt aan dat hij dat niet graag doet. Hij kent het nog als een mooi plaatsje, maar nu is het vervallen en dat doet hem leed. Sinds het bedrijf dat hier rijstveredeling deed failliet is gegaan, is er een leegloop en hebben de achterblijvers geen geld meer. De huizen waren van de fabriek, en werden daardoor onderhouden. Omdat het faillissement nogal snel ging, kon men de arbeiders niets meer meegeven. Het enige wat met hun kon bieden was de toezegging om in hun huizen te mogen blijven wonen. Die huizen worden nu al jaren niet meer onderhouden, wat je met houtbouw niet moet doen: dan vergaat het. Alleen de paar mensen die hun huis in eigendom hebben weten er nog wat van te maken. We rijden langs het ziekenhuisje, wat niet meer in gebruik lijkt te zijn. Ik zie door een open raam een kamer met een ziekenhuisbed, en daar ligt lui een hond op te slapen.
We rijden verder onder een grijze lucht, waar af en toe kleine, en later grotere buien uit vallen. Omdat we de heenweg zo intens hebben zitten opnemen wat we zagen missen we nu de animo om met de neuzen tegen de raampjes alles te bekijken. De airco in de auto staat op 22 graden en het is grijs buiten, het lijkt niet op een tropische dag in Suriname! Gelukkig maakt de maaltijd van BB met R, bruine bonen met rijst een boel goed. We gebruiken hem bij het zelfde restaurantje onderweg bij Coronie.
Grappig, als we een poosje later de Rust en Vredestraat (Derbystraat) in rijden, voelt dat als thuis komen. Zo snel gaat dat. Maar het huis heeft voor ons dan ook veel herkenbare aspecten. We sluiten de dag dan ook weer heel huiselijk af met een kopje thee bij de televisie waarop een meneer prachtige Surinaamse volzinnen ophoest. Iets in de zin van "die meneer was niet in de positie om onheuse aantijgingen jegens mij te spuien".