dag 14

Dag 14
Vandaag dus een lummeldag in Krysna. Het stadje is voor veel pensionada's een overwinteringsplek. De ene makelaar zit met zijn etalages vol vakantiehuizen naast de andere. Voor ons europeanen is het momenteel niet duur hier. De rand ten opzichte van de euro staat 13:1. Een nieuw appartement met 2 slaapkamers en 2 badkamers kost ongeveer een ton aan euro's.
Je ziet hier in het centrum dus veel oudere, erg witte mensen met hoedjes op tegen de zon. Dit stadje is onderdeel van de tuinenroute van de kaap, dus ook touringcars met nog meer witte toeristen worden hier uitgelaten om bij de soevenirstalletjes te gaan shoppen.
Rondom de baai zijn er verschillende dorpen vol met stille huizen. De een nog mooier dan de andere, maar dicht op elkaar, vaak met een tuinman die het gras maait of daarvan uitrust. De eigenaren zelf zijn er niet. Het is uitgestorven en er is geen enkel gezellig pleintje of kroegje waar mensen buiten hun eigen territorium hun mede-penionada's kunnen ontmoeten. Omdat het vrij ver van alles af ligt, moet je voor iedere boodschap of doktersbezoek de auto pakken. Straks, vanaf half december tot half januari is het hier waarschijnlijk druk, want dan breekt de zomer/kerstvakantie los. De kunstkerstbomen staan al in het winkelcentrum in de stad en de prullaria om het feest extra aan te kleden staan in de winkels opgesteld. Maar zo te zien aan de ruimtelijke planning van de vakantiedorpen viert iedereen het feest binnen, of in de eigen tuin.
We rijden een stukje oostwaarts langs de kust, maar de weg is een doorgaande weg en er valt niet veel nieuws te ontdekken. Ook buiten Krysna blijkt er een dorp te zijn waar de gekleurde mensen wonen. Tegen de hellingen staan vele houten hutten, de voorkant op een paar palen. Een waterpas is hier een onbekend instrument. De hutten zijn allemaal gemaakt van ruwe halve stammetjes of planken: met de bossen hier in de omgeving is hout hier kennelijk niet erg duur. Het lijkt me koud in de winter. Bij Oudshoorn in de omgeving hadden de huisjes van de medewerkers van de grote boerderijen grote kaapse schoorstenen met in de woonkamer waarschijnlijk een grote oven of haard.
Uiteindelijk gaan we het stadje weer in. We hebben een nieuwe korte broek voor Tim nodig: hij heeft er 2 hier, waarvan hij zelf een exemplaar waarvan de rits kapot was heeft opgelapt met klitteband. Aangezien dat allang niet meer klit, en de broek vol zit met onuitroeibare vlekken, moet hij van mij afscheid nemen van het vod. We vinden een nieuwe van hetzelfde kaliber, voor nog geen 9 euro. Tim ziet er straks weer als nieuw uit! En de auto heeft straks weer een poetslap erbij...
In een boekhandel sta ik te wachten bij de kassa. Voor me is een zeer broze oude blanke mevrouw in een rolstoel aan de beurt. Ze wordt bijgestaan door een donkere meneer met witte krulletjes, ook oud, maar minder broos. Als ze haar portemonee openmaakt zie ik een foto van die donkere meneer daarin. Zij betaalt, hij geeft haar de pen aan waarmee ze de checque moet ondertekenen. Na veel gepruts om alles weer opgeborgen te krijgen duwt hij haar rolstoel naar de uitgang. Even later zie ik ze in een restaurantje iets drinken samen. Een ontroerend gezicht hoe die twee met alle geduld van de wereld samen bezig zijn. Hoe was hun relatie in de apartheid-periode? Wat hebben ze moeten incasseren om zo samen te kunnen zijn? Waarom is zij de portemonee draagster? Ik zou het verhaal van die twee graag willen horen.
Maar we gaan onze eigen gang. We drinken een biertje op Dick z'n verjaardag. Hij is vandaag 15 geworden, en dat viert hij ver weg, in het koude Holland terwijl zijn moeder hier in korte broek de schaduw opzoekt.
We hebben een dagje bijgetekend op deze camping. Het is lekker rustig hier, en we hebben niet zoveel wensen meer wat betreft offroad rijden in de omgeving. Morgen gaan we verder naar het oosten, richting Jeffrey's bay. Van daaruit weer een stukje noordelijker, misschien overnachtenin de buurt van Lady Grey en dan weer in een paar dagen terug naar Johannesburg. We hebben daar nu nog een nieuwe afspraak: we ontmoeten daar de voorzitter en de PR man van de plaatselijke Volvo club. Die waren helemaal wild toen ze hoorden dat we de Banttobeijing reis hadden gemaakt en ook nog foto's en filmmateriaal bij ons hebben. Wat ze precies gaan organiseren weten we niet, maar het belooft een gezellige avond te worden.