Dag 18

Dag 18
Een hartelijk afscheid vanmorgen van onze gastvrouw. Omdat we geen self-catering appartement hadden, dus geen keuken, mochten we van de grote keuken gebruik maken. Omdat ze hier zijn ingericht op wat grotere groepen, is er ook een profesionele keuken. We hebben gisteravond ons kliekje van de avond ervoor opgewarmd en een paar maiskolven in de oven gelegd. Binnen de kortste keren waren we gezellig aan het keuvelen met de eigenaresse en de jongeman waarvan we tot nu toe dachten dat het hun zoon was. De eetzaal werd voor ons open gemaakt en de muziek ging aan: al waren we zelf zo'n beetje aan het rommelen met onze restanten eten, het mocht ons aan niets ontbreken. Dat ze eindelijk een rustige dag hadden tussen alle drukke dagen de laatste weken en de dagen tot half januari waarin ze volgeboekt zitten, maakte niets uit.
Vanmorgen informeerden we naar de vorderingen aan het plantenkasje wat ze aan het bouwen waren toen we hier 2 weken geleden waren. Het is af. En, vertelde ze met trots, ze hebben ook een “worm farm” gekocht. Wij dachten al aan een boerderij met opstallen, maar het blijkt een soort compostton te zijn waarin 1000 gekochte wormen huizen. Ze moeten niet alleen het afval composteren, maar doen ook zeer vruchtbare plasjes. Je kan uit zo'n ton ongeveer een liter vocht per 3 dagen aftappen, wat in een verhouding van 1:4 een prima organische bemester is. Bovendien composteert het afval erg snel, dus daar heb je minder van. Leuk onderwerp om thuis eens in te gaan verdiepen.
We vertrekken voor een dag op asfalt. Op weg naar the Golden Gate. Het weer is rustig, maar in de verte zijn er wel regenbuien. Vannacht hadden we ook eerst een heel benauwde periode, toen veel wind en daarna wat regen. Bij lange niet de hoeveelheid die men in Lady Grey nodig heeft om “the dam” weer te vullen. De flinke buien vielen 50 km verderop.
We zijn zo blas dat we kunnen zeggen dat we deze weg al een aantal keren hebben gereden. Maar het blijft toch een prachtige route, door grote landbouwgebieden en mooie rotspartijen.
Onderweg bedenken we dat we deze auto ook een naam gaan geven. Umhambi is al weggegeven, en de xhosa naam voor reiziger heb ik nog niet gevonden. Er komen 2 namen bij ons op: Claerence, de schele leeuw van de TV serie “Daktari” van vroeger, of “Joost” de trouwe butler van Heer Ollie B. Bommel. Omdat de auto ook trouw en groot is, wordt het Joost.
Tim stopt met een grijns om z'n mond bij een Spar, die op zondag open blijkt te zijn, en koopt een permanent marker. Daarmee wordt ik verondersteld meteen vanavond de naam op de auto te zetten.
We komen bij Clarens, de dichtstbijzijnde plaats van de Golden Gate. Daar stoppen we bij een terrasje om even wat tijd te rekken. We zijn er rond 15.00 uur, en dat is te vroeg om op de camping te gaan staan, vinden we. We raken in gesprek met een Belgisch stel wat met 2 jonge kinderen in een camper 6 weken door het land trekt. Ze staan vanavond ook op dezelfde camping, dus het wordt vanavond plaatsen uitwisselen waar we wat van weten.
Een uurtje later staan we inderdaad naast elkaar, en later op de avond, als de kinderen op bed liggen, drinken we een glaasje met z'n vieren bij het vuurtje. We wisselen ervaringen met mooie plekjes uit totdat de wind zo hard wordt dat we maar gauw in onze warme slaapzakken duiken. Voor het eerst duurt het een tijd voordat m'n voeten opgewarmd zijn.