Dag 17

Dag 17
Een vriendelijk gesprekje met de mannelijke kant van het beheerdersechtpaar. Hij heeft voor South Africa Airways gewerkt bij het grondpersoneel. Hij en zijn vrouw hebben hier de beheerderstaak op zich genomen, de plaats behoort niet aan hen. Zij was operatieassistent, maar had dat na vele jaren wel gezien.
Ik dwaal nog wat door de nu zonnige tuin. Er hing een papier aan het prikbord bij de receptie dat men hier veel last heeft van mensen die planten uit openbare perken of zelfs tuinen stelen. Hele azalea struiken worden er uit de grond getrokken. Er wordt een beloning van 500 Rand aangeboden aan een ieder die iemand aanbrengt die dit op zijn geweten heeft.
Ik kan me ergens wel voorstellen dat dit gebeurt. Als je bijvoorbeeld naar de rozenstruiken kijkt die oorspronkelijk langs erfgrenzen waren geplaatst maar die als onkruid woekeren en vol zitten met bloemen, dan denk je dat men gemakkelijk iets kan missen. Veel planten doen het hier erg uitbundig. Er is tamelijk veel water in de buurt, waaronder verschillende watervallen. Diverse wandelpaden nodigen uit tot meerdaagse tochten langs al dit moois.
We gaan niet wandelen, maar kijken of we een geopend gallerietje kunnen vinden. Ik wil die elfen en trollen wel eens zien. Maar we zijn te vroeg, en hebben geen zin om te wachten tot er iets open gaat.
We rijden door het stille plaatsje heen en buigen links af richting Alice, over een onverharde weg. Overal zien we de tekenen van het noodweer van gisteren. Veel afgevallen takken (ook acacia!) en stukken weg die compleet zijn uitgespoeld. Weer een goede route voor serieus 4x4 werk. De omgeving is heuvelachtig, met bossen en weiden vol met stenen. Hier en daar een farm, maar verder erg leeg.
Wanneer we een heuvel oprijden over de goede asfaltweg, merken we ineens weer een papband op. Dit keer rechts voor. De derde deze reis!
Tim fixt 'm in 10 minuten: de highjack raakt geolied deze reis en is steeds lichter te bedienen. Onderwijl stopt tot 2x toe een voorbijganger om te vragen of we hulp nodig hebben. En dat van de hooguit 8 voorbijgangers die we zien. De hulpvaardigheid is hier groot. Overigens is in veel opzichten het rijden in Zuid Afrika een plezier. Vrijwel iedereen groet, of gaat opzij om je langs te laten als ze langzamer zijn. Je wordt niet aan de verkeerde kant ingehaald of afgesneden en bij stopstrepen stopt vrijwel iedereen ook helemaal.
Na Alice rijden we richting Queenstown, waar we de lekke band weer laten repareren. Dit keer voor iets meer dan 10 euro: er was wederom een nieuwe binnenband nodig. Ik denk dat de vrouw die bij de vorige garage wakker gemaakt moest worden uit haar middagslaapje (met hoofd op de tafel) zich vergist moet hebben. Die nieuwe band is waarschijnlijk nooit afgerekend.
We leren wel een truckje: de buitenband was van binnen aardig gehavend, en zou opnieuw de binnenband kunnen doorboren op den duur. Nu waren de harde stukken weggeschuurd, maar de band is aan vervanging toe. De oude binnenband werd ontdaan van de ventiel en opengesneden in de lengte. Daarna werd hij als bekleding aan de binnenkant van de buitenband gelegd. Handig!
We rijden verder richting Dordrecht en dan een binnendoor weg op naar Lady Grey. Die binnendoorweg is weer 80 km onverhard en door verlaten gebieden heen. Hier en daar een veeboerderij, maar verder alleen mooi landschap.
In Lady Grey gaan we bij dezelfde plaats van de heenweg vragen of we kunnen blijven overnachten. Inmiddels is het namelijk weer gaan regenen, en we weten nog dat hier er geen goede campings zijn.
Er is plaats: gisteren waren ze volgeboekt, maar vandaag is er niemand. Alleen hebben ze het personeel een vrije dag gegeven, en is er maar 1 kamer in orde voor ons. Geen probleem natuurlijk.
En zo zitten we aan het eind van een van de laatste reisdagen weer met de alpaca's om het huisje heen en het uitzicht op de bergen te luisteren naar de vogels.