dag 5

Dag 5 Rhodes
Een rustige start van de dag. We ontbijten in de tuin en maken een praatje met de eigenaren. Ook van hen hoor ik het repeterende verhaal over de interesse in Australie. Ze klagen niet over de toekomst van het land, zoals de meesten, maar zijn wel bezig met alternatieven bedenken. In hun huis slapen wekelijks meerdere Nederlanders op doorreis. Kennelijk zijn ze vast adres voor een reisorganisatie.
Ze hebben het moeilijk met de aanhoudende droogte. Er is wel wat regen gevallen vorige week, wat aan het groene gras te zien is. Maar daavoor was het sinds februari droog en het kleine beetje in de oppervlakte droogt snel nu het zonnetje fel schijnt en de wind schraal is. Vorig jaar hadden ze met kerstmis geen water voor de gasten. Ze hebben wel een eigen bron, maar die bevat ook niet veel meer.
We vertrekken en rijden door de Joubertpas, een indrukwekkend mooi gebied. De weg is ongeasfalteerd en smal, met na iedere bocht (en dat zijn er vele!) weer een nieuw prachtig uitzicht We komen de hele dag nauwelijks een auto tegen. Misschien omdat het zondag is, maar waarschijnlijk ook vanwege de dunne bevolkingsdichtheid. Er liggen hier en daar boerderijen in prachtige kommen. Wat een plek om te wonen! Wel noodzakelijk om een goede auto te hebben: alles moet van ver komen.
Via Barkly East gaan we een nieuw passengebied in, weer met onverharde wegen. Tegen een uur of 2 kwamen we in Rhodes, een stil dorpje met oude huizen met varanda's en houtsnijwerk aan de zinken dakrand. We zien dat een van die huizen een hotel is, en besluiten er te gaan lunchen.
Voor het eerst in Zuid Afrika hoor ik van de eigenaren dat het hier volkomen veilig is. We zouden bij wijze van spreken de auto open kunnen laten staan, hoewel ze dat uiteraard niet aanbeveelt. Binnen is het een soort museum van oude gebruiksvoorwerpen. Een bar met allemaal geweien en gazellehoofden aan de muur. Alles is uitgestorven. Ook geen mensen in of rond de kerk; die zal wel al een tijdje geleden uit zijn gegaan. Het is natuurlijk siesta tijd, maar toch is het opvallend stil hier.
We kunnen de verleiding niet weerstaan om een kamer te nemen voor vannacht. Zo'n kamer met hoog plafond, een krakende vloer en een bad waaruit de stukken emaille verdwenen zijn. Mooie oude spiegelkast en kaptafel en zware gordijnen. Een briefje op de bandkamerdeur vraagt om bij koud weer de kranen te laten druppelen, dan bevriezen de leidingen niet. Het is hier namelijk in de winter zo koud dat het een wintersportgebied wordt bij sneeuw. Dan schijnt het hier vol te stromen met skieers.
Heel lui doen we ook een middagslaapje en kuieren daarna door de paar (ongeasfalteerde) straten van het dorp. Nog steeds zien we vrijwel niemand, zelfs niet in de tuinen die zo mooi met rozen en slaapmutsjes staan te pronken. Er is ook een camping midden in het dorp. Geen groot hek eromheen, alleen 2 draadjes prikkeldraad. Er staat niemand, maar een briefje op het toiletblok vertelt hoe we de eigenaar moeten bellen. Als we laat zouden aankomen mogen we gewoon gaan staan en komt ze de volgende ochtend wel.
We hadden dat nooit durven doen omdat we niet konden weten dat dit waarschijnlijk het veiligste dorp in Zuid Afrika is, maar anders was het ook wel leuk geweest.
We sluiten de avond af met het diner in het hotel en kijken de kaart weer in voor de route morgen.Wat een leven!!!