Dag 3

Dag 3.
Veel meer gewend aan het vroege daglicht in de kamer waren we redelijk vroeg in de weer. Hoewel we eerder hadden gezegd dat we pas 's middags weg zouden gaan, was er niet veel reden om te blijven hangen in George's flat. De goedlachse, dikke hulp (Jane) was in een kalm tempo al aan het poetsen, en dan kan je maar beter weg wezen.
De spullen waren zo in de auto: onze aanwinst van de vorige keer is een Engel, een koelkast/vries box voor in de auto. Het onderste deel kan zo koud gezet worden dat je er vlees in kan invriezen, en daarbovenop doe je de dingen die alleen maar koud hoeven te blijven. Een zeer nuttige investering.
Dit keer gaan we niet ver buiten de bewoonde wereld. We blijven in Zuid Afrika (en Lesoto), dus we hoeven niet bang te zijn dat we een langere tijd zonder supermarkten zullen zijn.
Onze route brengt ons de eerste avond naar het Golden Gate national Park, hemelsbreed 270 km zuidelijk van Johannesburg. We zijn er vaker geweest, en weten hoe indrukwekkend mooi de gouden bergen zijn.
De eerste tientallen kilometers zijn saai. Het gebied is leeg en de landbouwvelden immens. Op de meesten staat nog niets: de oogst is zo te zien nog niet zo heel lang geleden binnengehaald. Benzinestations zijn hier met een interval van ongeveer 150 km te vinden, maar voor ons betekent dat niet dat we extra moeten opletten of we wat nodig hebben. We hebben ruim 100 liter in de tanks zitten, dus voorlopig is dit niet een belangrijk punt. Zoals iedereen in Johannesburg Engels spreekt, is hier het Afrikaans de voertaal.
We lunchen in het kleine gehucht Kestell, waar de borden bij de golfbaan (de enige plek waar je wat kon gebruiken) ons beloofden dat we “vir die beste kos ooit” aan het goede adres waren. De man die Tim's bestelling, een kip tortilla aannam, moest even een receptenboek erbij halen omdat hij niet meer wist hoe je die ook alweer moest maken. Het waren uiteindelijk kipnuggets in een wrap met wat sweet and sour souce die je doorgaans bij de vietnamese loempia's krijgt. Misschien waren de bladzijden van het boek door de harde wind wat snel omgeslagen... In ieder geval hebben we prettig gegeten en legden de laatste tientallen kilometers naar de Golden Gate vrolijk af door het steeds mooier wordende landschap.
Het park is niet zoals de meeste parken omheind en het kost geen entreegeld. Er is dan ook aan fauna niet de gebruikelijie toeristentrekker aan Big Five, enkel wat bergzebra's en wat springbokken. Er zal in de bergen vast wel wat poezigs rondlopen, maar van het soort dat zich niet zal laten zien.
De camping ligt tegenover een resort met cottages, met receptie, winkel en hiking tours. Tim zet de auto (bijna)waterpas op de rubberen zandladders, en de daktent kan voor de eerste keer deze vakantie uitgezet worden. Vrijwel altijd is er bij elke standplek een braaiplaas, maar wij hebben een plekje uitgekozen vanwege het uitzicht en kiezen voor onze eigen kleine minibraai om de staeks en de maiskolven (millies) op te leggen. Glaasje wijn erbij uit het kartonnen 5 liter pak en we voelen ons weer super. De avond begint na zessen, en kwart voor 7 kunnen we de immense sterrenhemel bewonderen boven de begkammen. De bavianen die daar leven zijn stil geworden en je hoort alleen nog het gemurmel van het bergstroompje, de kinderen van een stel gasten een stukje verder die hun slaapliedje meezingen en zo af en toe een passerende auto. Vrij kort na half negen klimmen we het laddertje op en is het ook bij ons helemaal stil.