dag 41

Dag 41. Wadi halfa
De nacht was stil, op een groepje jakhalzen na, die ik in de vroege ochtend hoorde, een eind verderop. Nog maar een klein stukje voor Wadi Halfa. De weg is prachtig en leeg en de omgeving mooi. Stenige bergen en woestijn wisselt af met zandduinen. We hebben wat last van onze slijmvliezen: regelmatig proberen we het stof uit onze neuzen te snuiten of proberen we met veel geknipper de ogen weer vochtig te krijgen.
Dan komen we in Wadi Halfa waar we ons melden bij onze “fixer”. Een jonge man, heel joviaal en aardig verstaanbaar iin het Engels. Hij regelt hier voor zowat iedere overlander de overtocht, en weet zodoende ongeveer waar iedereen is. Hij heeft ook Charley Boorman en Ewan McGregor van “the long way down” geholpen, en laat trots op zijn mobieltje de beeldresultaten zien. Hij is ook meteen aan het vertellen over zijn inspanningen voor de Orange Trophy. Daarvoor zijn 2 vrachtboten gereserveerd, om alle auto’s aan de overkant te brengen. Er reist kennelijk een auto vooruit, met daarin een team dat een kampeerplaats voor de groep regelt en alles klaar maakt. Maar goed ook, want het hotelletje hier stelt niets voor. Bush camping is hier het devies.
Sommigen van jullie vragen of we advies hebben voor het orange team. Nou, jullie moeten natuurlijk zelf ervaren hoe de rit wordt. Wat ons betreft: zorg ervoor dat je Tracks 4 Africa hebt gedownload, naast je routeboek en de michelin kaarten. Dat geeft de bijrijder alle gelegenheid om in alle rust rond te kijken. Combineer het met een Garmin navigatie, want daarop kan het basisprogramma Mapsource geladen worden, en zover we weten niet op TomTom. Heb je er problemen mee, dan kan je vast nog op de valreep contact opnemen met hans, die je kan vinden bij mijn reisvrienden op deze pagina. Hoe meer je naar het zuiden komt, hoe nauwkeuriger het programma. In deze streken is het nog niet genoeg gecompleteerd. Hier bijvoorbeeld is de aan oostkant van de Nijl een nieuwe geasfalteerde weg, terwijl je door de Garmin naar de westkant gestuurd wordt, waar het nog zand is.
Verder heb je geduld nodig bij de grensovergangen. Op de boot naar Wadi Halfa heb je echt een trui nodig; het is >18 uur varen en het wordt ’s nachts koud. Als je geen hut hebt, lig je waarschijnlijk op de grond, en die is van metaal en dus erg koud. Soms duurt het een tijd voordat de auto’s aankomen, want dan is er wind geweest en is de “bark”met auto’s aan de kant gaan schuilen. Neem daarom uit je auto in ieder geval ook wat schone spullen en vermaak mee, want Wadi Halfa is een slaperig stadje zonder vertier.
Bereid je voor op de zwaarste etappe (als jullie inderdaad dezelfde route nemen) tussen Moyale en Isiolo in Kenia. Vreselijke weg. We kunnen ons niet voorstellen dat de sportwagen hier overheen zal kunnen. De sporen van de vrachtauto’s zijn zo diep dat de onderkant van je auto geschuurd en door stenen gebutst zal worden en je kunt er niet naast rijden. Misschien is het nu lang genoeg droog geweest om wat ingezakt te zijn, maar toen wij er reden zagen we geen kansen voor personenwagens. Als je dan in Isiolo aankomt, ga dan zeker langs bij Peter en Rita. Van hun had ik nog niet gehoord dat jullie zouden langskomen, dus misschien staat het niet op jullie programma. Maar het is zeer de moeite waard en zij kunnen de publiciteit goed gebruiken. Ze zitten in het enige hotel daar, en iedereen kent ze. Bovendien staan ze op “Tracks”.
Verder wat kleinigheidjes: Kim ( van Tim en Kim village aan het lake Tana in Ethiopie, kan amper aan mayonaise komen voor de aardappelsla. Is daar veel te duur. Als je een plaatsje over hebt, stop een aantal potten tussen de gereedschappen. Wij mochten daar het woord drop niet noemen, daar zal ook wel een bepaalde behoefte achter zitten…
Wat rijden betreft en alles wat je zal zien is deze trip een feest. Geniet ze!!
Verder met onze dag. De auto kan hier gewoon open blijven staan. Als er mensen langs komen is dat om je een handje te geven, zich voor te stellen of je uit te nodigen. Er wordt hier niet opdringerig gebedeld of naar je spullen gegluurd. Vooral na wat we hebben gehoord over Egypte is het een opluchting om hier te zijn. We horen dat de passagiersboot inderdaad op woensdag zal gaan, en de bark voor de auto misschien maandag, of dinsdag of woensdag…..
We gaan na onze aanmelding een stukje terug naar het meer. Heel dichtbij durfen we niet op de vlakte te komen, want we hebben gelezen dat anderen daar vlak voor vertrek van de boot vast kwamen te zitten. Als we er even zijn, hoor ik een geluid alsof er een voertuig met een slippende v/snaar aankomt. Er is echter niets te zien, behalve een paar vissende pelikanen. Dan blijkten er een paar honderd slippende v snaren aan te komen van een wolk muggen. Gelukkig hebben ze wat anders aan hun koppies dan van ons te snoepen, maar we besluiten toch maar niet daar te gaan bush campen. Daarom rijden we maar een stukje terug om in een kom tussen de heuvels weer kamp te maken. Wederom een heerlijke avond met een bijna volle maan, erg veel sterren en heerlijke rust.