Duitsland

Verder gaan we weer. De nacht is stil geweest, ondanks het feit dat de doorgaande weg langs het meer niet ver van de camping vandaan onder ons langs loopt. Het blijft plattelands hier, zolang de toeristen er geen bende van maken.
We volgen het meer naar het noordelijke stukje en willen dan naar de grens met Oostenrijk via de Timmersjoch pas, iets ten westen van de Brennerpas, een kronkelende gele weg op onze Michelin kaart met erlangs een groene streep, die aangeeft dat het een mooie route is. Hoewel de Garmin hier op eigen software van Europa werkt, pakken we nu vaker de kaart voor de navigatie.
Al vrij snel wordt duidelijk dat de pas gesloten is voor verkeer. Maar via de Jaufenpas kunnen we alsnog naar de Brennerpas uitwijken, wat nog steeds een mooie route belooft. Helaas is ons pas helemaal aan het eind duidelijk dat de Jaufenpas gesloten is omdat er een paar uur tevoren een lawine op terecht is gekomen. Dat de Timmersjoch dicht is weet iedereen hier: die is op z'n vroegst eind mei sneeuwvrij, maar deze tegenvaller weet zelfs de dorpsbewoner vlakbij niet. De plaatselijke wijnwinkel eigenaar is zo vriendelijk om even te bellen naar de wegwerkers die bezig zijn het puin te ruimen, want met een blik op onze Joost en een bewonderende frons bij het horen van zijn prestatie, denkt hij dat we er voor enig ander verkeer uit wel door mogen. En hij kent een van de opzichters ter plekke... Helaas. We moeten voor het eerst in de hele reis een extra route afleggen van een ruime honderd kilometer vanwege deze tegenvaller.
Even later gaan we met de vlam in de pijp door de Brennerpas, samen met vrachtrijders en vakantiegangers. Na Innsbruck gaan we verder richting Ulm. De kaart geeft in die richting weinig campings meer aan, dus we strijken neer in een dorpje even boven Fussen, bij een boer die het prima voor elkaar heeft. Er staan ook nu, in het voorseizoen al een paar caravans en er druppelt een enkele reiziger binnen voor een nachtje rustig slapen. De bergen geven de lucht een lekkere tinteling, de bomen zijn nog kaal, zodat je ver kan kijken en er is een heerlijke warme douche. Als we 's avonds nog wat na zitten te genieten, wel met truien en jassen aan, staat op een heuvel verderop een hert te grazen. De man die een eindje verderop staat met zijn kleine grondtentje en zijn fiets spoelt een miniwasje uit en hangt het tussen een boom en zijn tent. Hij kruipt wanneer het te koud is op handen en voeten in zijn tentje en wij voelen ons verheven boven dit alles als we ons laddertje op klimmen om van boven af nogmaals rond te kunnen kijken naar de weiden en de bergen. We proosten op het leven, op de voorspoedige reis en op een behouden thuiskomst.