Torbole

Torbole, Lago di Garda
We zitten voor 9.00 uur al met onze bagage op het kantoor van de scheepvaartcompagnie. Daar willen ze een lijst met alles wat zich in de auto bevindt. Net een geheugenspelletje en een beetje flauw om alle campingspullen en kookspulletjes te beschrijven, maar we voldoen braaf aan het verzoek. Dan wordt de lijst uitgetypt en kunnen we na een uur wachten met een man mee naar de douane. Ook hier kost ons deze fixer geld. Het verschepen van een auto is een stuk duurder dan alleen de kosten voor de boot… In de Fiat panda van deze man gaan we naar een douanekantoor waar we buiten moeten wachten tot hij alles afhandelt. Op een muurtje zitten we in het zonnetje te kijken naar een groot bulkschip dat wordt vastgesjord voor een grote silo van waaruit hij wordt gevuld.
De man is precies zo veel tijd kwijt als hij had voorspeld, en we stappen weer in zijn Panda, eindelijk op weg naar Joost. Vlak voor het volgende haventerrein word ik echter uit de auto gezet: er is geen pasje voor mij aangemaakt, en ik kom het terrein niet op. Gelukkig is er een barretje, waar ik buiten kan zitten wachten met mijn iphone als speeltje om de tijd te verdrijven. Na weer ruim een half uur toetert Tim vanaf zijn vertrouwde plekje achter het stuur van Joost naar me. Alle Italiaanse mannen die inmiddels om me heen aan het bier (om 11 uur ’s morgens!) zitten en vergeefs mijn aandacht hadden proberen te trekken, kijken op en zien teleurgesteld hoe een man in een vuile grote auto wel direct mijn enthousiaste aandacht krijgt. Als ze het Zuid-Afrikaanse kenteken zien zijn ze helemaal verbaasd. Vandaar dat ik hun Italiaanse grapjes niet verstond…
Het is heerlijk om weer onderweg te zijn met Joost die voor het eerst Europees asfalt onder zijn banden krijgt. We hebben redelijk veel bekijks onderweg, maar wij kijken zelf ook onze ogen uit naar het mooie Italiaanse land. We rijden naar het Garda meer, om daar een camping te vinden voor onze eerste nacht sinds lange tijd in onze daktent. Er zijn er genoeg: deze hele streek leeft van het toerisme. Gelukkig dat het seizoen nog niet begonnen is, nu hebben we ruimte op de weg en kunnen we ongestraft campings voorbij rijden op zoek naar een nog leukere. In de verte is er sneeuw op de bergen die het meer omringen, maar beneden is de temperatuur aangenaam. De natuur is een stuk verder hier dan in Nederland en er staan veel palmbomen. We halen wat boodschappen voor een echte pastamaaltijd en strijken neer op een camping in de noordelijke punt van het meer. Een prettig plekje, met brandschoon sanitair. Alleen moet je in Europa je eigen wc rol meenemen, wat in zuidelijk Afrika ondenkbaar is. Een fikse onweersbui dwingt ons een drankje te gebruiken op het terrasje bij de camping, waarna we aan de slag kunnen met de kokerij. Floor had gelijk: de pasta’s die je hier gewoon in de supermarkt koopt zijn lekkerder dan die in Nederland. We smullen van de zelfgemaakte maaltijd met originele ingrediënten.