Thuis

Voor de grap geeft Arnoud ons nog een paar zakjes gedroogd eten mee, voor onderweg. Maar de laatste kilometers stellen niks meer voor.
We gaan nog even via binnenwegen langs bij de Abdij bij Aubel, om een paar overheerlijke Belgische Abdijbiertjes in te slaan, maar dan zijn we echt in Nederland.
Het opgeruimde, schone landschap gaat aan ons voorbij. Voordat we het weten zijn we weer op vertrouwde wegen en rijden we ons eigen pad op.
Het is een vreemde gewaarwording om die grote Defender daar neer te zetten. Het Zuid Afrikaanse nummerbord, het vuil, de stickers en de daktent: het zijn allemaal symbolen van onze reis, en die is nu verleden tijd! Onze Joost is de verbindingsbrug tussen de dromen die we hadden, de avonturen die we hebben beleefd en de werkelijkheid van ons eigen thuis.
Tim kan de intensieve verbinding met Joost niet snel loslaten en begint meteen te inspecteren, te ordenen en te plannen wat er de komende dagen met hem moet gebeuren. Voorlopig laten we hem maar lekker vuil, dat hoort er een beetje bij.
Al gauw zijn we weer in ons dagelijks ritme. De kinderen komen thuis, de hond moet uit, de katten hebben teveel geluierd en moeten nodig eens naar buiten; kortom, we zitten voor de avond valt weer in ons thuis-ritme. Alleen...zodra we onze ogen dicht doen beleven we weer die dierbare momenten in ons geliefde Afrikaanse continent. We sommen op welke mensen onderweg ons dierbaar zijn geworden en we maken ranglijstjes met mooiste momenten, mooiste campings, moeilijke momenten enzovoort.
Het terugblikken is begonnen....