Dag 35

Dag 35.Tim en Kim village
Wat een rust hier. Hoewel, het heeft vannacht flink gewaaid en er kwam een donkere lucht aan. Geen regen echter; dat zou ook vreemd zijn in deze tijd van het jaar.
We lummelen vandaag maar wat, Tim vindt altijd wel kleinere klussen aan de auto, of vandaag aan zijn sandalen die uit elkaar aan het vallen zijn. Met naald en draad (we hebben zeer stevig gewaxed draad) dwars door de zool heen zit hij met z’n tang in z’n hand triomfantelijk te concluderen dat ze hierdoor nog heel lang mee kunnen. Bovendien zitten we te rekenen hoe we de komende dagen uitkomen. We zijn van plan om vrij snel door Sudan heen te gaan, en nemen geen tijd om uitgebreid naar de piramides te gaan. Ik heb een boek over Sudan bijna uit, waarin veel achtergronden over de conflicten en veel gesprekken met mensen die de schrijver op straat, maar ook met mensen die hij interviewde over hun visie over het land beschreven zijn. Het land staat bekend vanwege de gastvrijheid van de inwoners. We zijn erg benieuwd, maar door onze versnelling in de reis zullen we dit voor later moeten bewaren. Ook hebben we een visum voor slechts drie weken. Als de boot vanaf Wadi Halfa ons niet mee kan nemen over anderhalve week, zijn we er een week langer en dan komen we net niet uit als we morgen het land binnen rijden. We besluiten daarom nog een nacht hier te blijven.
Zwemmen in het meer is verfrissend. Het water is lang niet zo zanderig als dat van het vorige meer. Tim (van Kim) heeft met gasten wel eens een drie-daagse kanotour over het meer gemaakt, onderweg langs de oever kamperend. De kano’s zijn gemaakt van bij elkaar gebonden bundels papyrus en zien er in mijn ogen wankel uit. Maar kennelijk kunnen ze vele uren blijven drijven. Natuurlijk droomt Tim ervan om met echte kano’s de gasten te kunnen vermaken, maar hoe krijg je die hier? (“mijn”) Tim maakt hem lekker met de verhalen van onze kano, die van aluminium is en waarmee je zelfs kan zeilen. Dat zou hier natuurlijk helemaal prachtig zijn. Over het meer komt een groter bootje aantuffen: dat is de verbinding tussen Bhair Dar en Gorgora. Het vervoert mensen en goederen en zorgt voor de aanvoer van groenten voor Tim en Kim.
Ons brood is op, maar ik heb nog meel en Kim heeft gedroogd gist. Op het vuurplaatsje onder een Tangine-achtige “hoed”van klei en in onze ijzeren stoofpot maak ik een rond brood. Het duurt wat langer, maar dan ruikt het heerlijk naar vers brood en kunnen we het verdelen. Heerlijk met een stukje kaas uit de dure Bambi supermarkt in Addis!
We maken ’s avonds weer ons eigen potje, want er moet nog wat opgemaakt worden uit de koelkast. Nu we niet rijden laadt de tweede accu zich niet op, waardoor het koelkastje na 24 uur meestal stopt. Volgende keer moeten we misschien zelf zorgen voor een zonnepaneel, waarmee we dit soort dingen kunnen verhinderen.