Dag 12

Dag 11. Pioneers Restcamp naar Chipata, 554 km
Weer een vroege start vanwege het aantal kilometers. Het matras was een beetje droger, maar moest toch wel weer bij de volgende aankomst uitgelegd worden. De weg was weer erg goed en we zagen het landschap wat heuvelachtiger en bossiger worden. Opvallend weinig ezels lopen hier rond. We af en toe geiten, maar die staan meestal onder streng regime van een paar jongetjes.
Tijdens dit soort stukken eten we ’s morgens hooguit een beetje uit het vuistje en maak ik tijdens het rijden een boterham met smeerkaas en een schenk een beetje vruchtensap in. Tim heeft als piloot lang intercontinentaal gevlogen en heeft daardoor waarschijnlijk een onvermoeibare concentratie op het rijden. Hij merkt niet eens dat hij al vele uren achter het stuur zit. Zijn gedachten zijn altijd al een paar stappen vooruit en de prioriteit van de dingen die moeten gebeuren is al bepaald voordat ik er erg in heb. Voor mij is het wel eens lastig om mijn ogen open te houden. Ik ben dan ook lang niet zo’n geschikte chauffeur voor dit soort reizen. Het komt er dus op neer dat onze werkverdeling in principe volledig uitwisselbaar is, maar in praktijk doe ik de was en rijdt Tim. Wat de was betreft is hij wel teleurgesteld dat ik zijn geniale systeem niet hanteer: de emmer. Hij heeft een emmer met deksel gekocht, waarin de was met waspoeder gedaan wordt voordat we beginnen te rijden. Na de rit heeft de “wasmachine” meer omwentelingen gemaakt dan een dure Miele. Ik ben nog wat sceptisch, want na de eerste keer de was langere tijd in de emmer met Afrikaans waspoeder waren er al gebleekte plekken in de kleren ontstaan. Het spul is nogal agressief hier, en zolang we nog op asfalt rijden is er nog niet genoeg beweging in de emmer. Bovendien ben ik bang dat hij een keer openspringt en alles natmaakt in de auto.
Omdat we niet een lange rit willen maken met als toetje een grensovergang, strijken we neer in Lilongwe, vrij dicht bij de grens met Malawi. We hebben opgezocht dat de campsite Mama Rula goed is aangeschreven. Wederom een prettige plaats, gedreven door een blanke vrouw. De overland bus van gisteren wordt ook weer verwacht. Een paar Nederlandse jongens, Duits sprekende meisjes en wat Australisch/Engelse jongelui. De avond ervoor waren ze rustig gebleven, en omdat we zelf ook vroeg weg moesten, werden zij eerder gewekt door onze werkzaamheden met het opbreken van het kamp dan omgekeerd. Ook dit keer zochten we een plekje zo ver mogelijk bij hen vandaan. Hoewel het gras nog soppig was konden we gewoon ons potje koken, een lekkere kip-curry. Wat het koken betreft is het altijd een gezamenlijk project, en omdat Hans lekker Thais kan koken geven we hem vrijwillig de leiding.
Gelukkig was de matras dit keer droog genoeg om te gebruiken. Wat kan een mens blij zijn met 10 cm schuim onder de ledematen!