Grens Zuid-Afrika -Botswana

Dag 3, Johannesburg
Het probleem van de cadan-as deksel moest opgelost worden. Het vuur van de te leveren prestatie was zichtbaar op Tim z’n gezicht en hij had een prima stoker aan Hans. Ze hadden bedacht dat dit een uitgelezen klus was voor Georges. Die is namelijk van beroep toolmaker en in zijn vrije tijd een begenadigd modelbouwer. Hij werkt voor het bedrijf Wellmax, een metaalbewerkingsbedrijf. We stonden vroeg op om met Georges mee naar zijn werk te gaan, waar hij met ons in zijn kielzog naar Jan, zijn baas, ging om te vragen of hij deze klus mocht doen. Jan was zeer hartelijk en we mochten onze gang gaan. Weldra was de hele afdeling voor ons bezig. Ik heb er veel van gefilmd, om dit gezamelijke mannen-project vast te leggen.
Hoewel Georges nog ziek was van de drukke dagen met ons, was hij in z’n element en werd er een prima passende ring met plug gemaakt op de draaibank. Vervolgens werd die vakkundig vast gelast en konden we met een deksel die nooit meer vervangen hoefde te worden terug naar de Land Rover. De mannen en vrouwen in de productielijn van de aangrenzende ruimte, vonden het prachtig dat ik ze filmde. Het waren er teveel om allemaal vast te leggen, en de teleurstelling op de gezichten van de achterste werkers was te zien toen ik weer terugging naar de plug van de cadan-deksel.
Zodra de deksel weer op z’n plaats zat en de olie gevuld was, konden we gaan shoppen. De Land Rover voor Hans en Helma was geleverd en Hans kreeg z’n vuurdoop in het linkse drukke verkeer van Johannesburg met een auto die weliswaar met eerbied langs gelaten wordt vanwege de stevige bullbar, maar die zich in het rijden manifesteert als een logge vrachtwagen. De voorraden moeten bij hun vanaf de basis opgebouwd worden (afwasmiddel, peper en zout etc.) en voor de komende dagen moet er eten zijn voor iedereen. Het vlees hebben we in Georges zijn keuken meteen gebraden en er een curry van gemaakt, want in Botswana mag je geen ongekookt vlees vervoeren vanwege risico op veeziektes. Ondertussen verzamelden we spullen, sopte Helma de koelkast van de huurauto (wat kennelijk nooit eerder gedaan werd).
’s Avonds hadden we het afscheidsfeestje wat Tim had georganiseerd voor degenen die we hier kennen. George, Arnold en Ida, Tinus en Linda (van hen hebben we de Land Rover 6 jaar geleden gekocht), Andre en Leon (vader en zoon Volvo-club voorzitters), Howard en Liz (andere Volvo-voorzitter) Jan en David (baas en chef van Georges), Ken en Sue (vroegere baas van Tim toen hij hier in 1985 voor Howden werkte). In een Ierse pub vloeide het bier rijkelijk en werden we ruimschoots overstemd door een Karaoke geluidsinstallatie. De Landy’s werden bewonderd, en diverse mensen waren jaloers op onze tocht. We zullen ook via deze website gevolgd worden, dus ik zal proberen voor jullie een Zuid-afrikaanse vertaling te maken, vrienden.
We haakten bijtijds af om de volgende ochtend volgens plan voor 6 uur te kunnen vertrekken. Omdat we nog niet hadden gegeten hebben we bij Georges met z’n allen (Arnold en Ida waren meegekomen) een flink deel van de curry soldaat gemaakt. Het kostte moeite om tussendoor even een minuutje te vinden om met de kinderen thuis te skypen, zo druk is het in deze fase van de reis. Enfin, straks zitten we in een minder hectische omgeving.
Liefs,
Sanne en Tim