dag 9

Dag 9
Naast ons staat een afrikaans echtpaar. Toen ze gisteren aankwamen hebben Tim en ik stiekem lol gehad om het gemopper en ongeduldig gescheld tijdens het opzetten van hun tent. Hij was niet aardig voor z'n vrouw. Maar vannacht vond ik het minder vermakelijk. Ze bleven maar door kletsen en toen ze eindelijk gingen slapen begon hij steeds als hij wakker werd weer te praten. Op een gegeven moment hoorde ik een emmer gepakt worden waarna een flinke plas en een scheet volgden.
Campings in Zuid Afrika zijn vrijwel altijd rustig. Geen schreeuwende kinderen, iedereen na 20.00 uur fluisterend pratend en vrijwel altijd gaat iedereen vroeg naar bed. Douches zijn schoon en je hoeft nooit eigen toiletpapier mee te nemen want alles wordt uitstekend bijgehouden. Alleen 's morgens begint iedereen al vroeg in te pakken. Om 7.00 uur is het gros al vertrokken. Deze camping had het nadeel dat de plaatsen voor afrikaanse begrippen tamelijk klein waren en dat er gravel op de grond lag, waardoor je meer merkt van de andere gasten dan doorgaans.
We gaan ook weer redelijk bijtijds weg. Niet meer het park in, maar verder. Bij het plaatsje Addo laten we de lekke band plakken. Er zat ijzerdraad in, en de binnenband moet vervangen worden. Een jongeman met hele dikke brilleglazen doet dit vriendelijk en snel. Hij doet ons een beetje denken aan Dustin Hoffman in de film Papillon. Tim wil ook zo'n bril als hij de cockpit in stapt de volgende keer.
Onze route brengt ons naar Port Elisabeth (hier meestal gewoon PE genoemd). Het is regenachtig en mistig weer. Als we de zee zien is er geen enkele ambitie om daar in te gaan. We doen onze boodschappen in een winkelcentrum in een buitenwijk, en verder gaan we de stad niet in. De buitenwijken zijn zoals gebruikelijk grote uitgestrekte vlakten met eindeloos veel “Mandela”huisjes, in allemaal pastelkleuren. Veel beter dan de vroegere zinkplaten krotten, maar door zwerfvuil en autowrakken toch een troosteloze zooi. De lantarenpalen voor zo'n wijk staan hoog, zodat ze veel erven kunnen verlichten.
We zijn op weg naar de baviaanskloof, weer een mooi gebied met passen.We moeten de weg af richting Loerie, Hankey en Patensie. Een mooie omgeving met citrusboomgaarden, bloeiende jacaranda's en bougeanville. Het ziet er hier welvarend uit. We lunchen bij Padlangs, een winkeltje/restaurantje van 2 boerenvrouwen, de een kan goed koken en de ander richt leuk in. Zelfgemaakte chutneys en jam en taarten staan op de planken en een allegaartje van boerenprullaria. Het meisje dat achter de toonbank staat is au-pair geweest in Utrecht.
We gaan weer verder en vinden een camping “bruintjeskraal” voor de ingang van de kloof. Een boer heeft wat plekjes gemaakt langs het riviertje tussen de bergen. De toilet en douche hokjes zijn primitieve planken hokjes met simpele middelen. We zijn de enige gasten en de boerderij ligt een kilometer verder weg. We zijn echt alleen, hoewel, er grazen wat landschildpadden en er zijn veel vogels.Later, wanneer we eten komt de koeienjongen voorbij met een groepje koeien, die verbaasd naar ons kijken.
Weer zo'n unieke plek, met de vriendelijke boer, waarmee we nog een tijdje zitten te kletsen.