Erenhot- Datong

Erenhot naar Datong
Ondanks het strakke schema is het vele uren later dat we weg kunnen. Er wordt in het plaatselijke werkplaatsje flink gelast aan de Volvo’s. Er waren zoveel schokbrekers door de carrosserie heen gebroken, dat de lokale lassers in een paar minuten leerden dit probleem te verhelpen. Een afgebroken wielophanging van een kattenrug werd gerepareerd. Die was strompelend op een wiel dat in een hoek van 45 graden stond de grens over gereden en zelfs naar het hotel gekomen. Het technisch team is ontzettend druk. Deze hele reis al weinig slapen en voortdurend klaar staan.
Eindelijk om 16.00 uur in plaats van 10.00 uur rijden we weg. Al die tijd is het wachten deels in de lobby van het hotel, deels op de parkeerplaats waar er veel foto’s heen en weer worden gemaakt: een soort spiegel in een spiegel in een spiegel. Onze Harry, de kleine dromedaris die al de hele reis op de motorkap staat en iedere avond weer veilig opgeborgen wordt, is de meest gefotografeerde dromedaris van Mongolie en China, denk ik. Hier zijn alleen kamelen, dus we krijgen wel eens opmerkingen dat hij een bult mist. We moeten oppassen dat de grijpgrage vingertjes van kinderen niet stiekem proberen om hem los te wurmen, zoals gebeurt is met zijn voorganger in Marokko. De kinderen die bij Tim zijn geweest zijn door het hele stadje terug te herkennen aan hun lichtblauwe KLM keycord om hun nek. De KLM is hier in een keer een begrip geworden.
Als we gaan rijden is het voor iedere vrijgevochten autoknutselaar een enorme desillusie. Het in konvooi rijden is erg vermoeiend. Vooral het dwangmatige vasthouden aan de juiste volgorde, het wachten op mensen die moeten tanken is een beproeving. Het landschap is de eerste 100 km erg saai. Om dat te doorbreken is net buiten Erenhot een groot stuk weg opgevrolijkt met dinosaurussen in allerlei soorten en maten. Zo natuurlijk mogelijk in houding en entourage in het kale landschap meergezet is het wel een grappig gezicht.
Daarna volgen de dorpjes, op Escher-achtige wijze eenvormig neergezet in het kale land en met slagschaduwen van de zon. De kostgronden worden kleinschalig en met veel variatie in gewassen bebouwd.
Een vreselijk lange rit verder komen we om 23.30 pas volledig uitgeput in het hotel aan. De meeste van ons gingen zonder eten meteen naar hun kamer.
De saaiheid, het gebrek aan uitdaging voor navigatie of rijgedrag (de wegen zijn uitstekend en leeg) vergt veel van ons allen. Vermoeidheid, opgebouwd in de afgelopen dagen met lange ritten en weinig slaapuren komt nu omhoog. Het hotel is luxueus. Een bubbelbad en een sauna op de kamer, kingsize bed en een airco die het doet. We hebben er alleen niet van genoten want de uitputting vergde zijn tol. Bovendien was het in de planning om om 7.00 uur weer te gaan rijden. De voortvarendheid van onze Chinese gastheren zorgde voor een wake up call om 5.00 uur!!!!
We gaan nu verlangen naar het moment dat de auto op de boot staat. Door China rijden op deze manier is niet leuk.