Moskou

Moskou.
Vandaag een rustdag. We konden wat langer slapen, en dat was zeer welkom.
Om 10.00 uur (bij jullie dus 8.00 uur) ging de bus naar het centrum en we besloten ook vandaag de toerist te spelen. Het ontbijt was basic vergeleken met voorgaande locaties, maar de maag knorde in ieder geval niet meer. De mensen die ons als groep voor zich krijgen om te bedienen zijn in eerste instantie niet vriendelijk. We vormen kennelijk toch een grote massa onbekende factoren, die gelukkig mee blijken te vallen. Zo af en toe lukt het zelfs om een glimlach te produceren.
Nog voor we goed en wel bij de bussen stonden te wachten ging het in de groepjes al over de “kloing” ter hoogte van de rechter vooras, en het moeilijk te vinden boutje voor de ophanging van een schokbreker. Er werd al getelefoneerd met de ANWB, waarvandaan een nieuwe schokbreker werd verwacht. Het technisch team kon kennelijk nog rustig af- ontbijten, maar er gingen geruchten over de te repareren problemen bij de anderen. Dit soort gesprekken kan je op ieder moment bij de mannen oproepen. Als er even een korte adempauze is vanwege een te verwerken culturele indruk, hoef je maar een klein voorzetje te geven en de bal wordt zeer professioneel aangenomen en gescoord in een ingewikkeld technisch vangnet. Bijna jammer dat er relatief zo weinig reparaties binnen de eigen groep zijn, anders was het feest helemaal compleet.
De mevrouw die ons vandaag vertelde over de hoogtepunten die we buiten konden zien sprak veel beter verstaanbaar engels. Haar tic was echter dat ze steeds “to the left to the left” zei of “to the right to the right”. Ze viel kortom in herhalingen. En dan ga je op een gegeven moment turfen hoe vaak ze hetzelfde woord herhaalt. Enfin. Die houden we er de komende dagen tijdens het navigeren even in…
Bij het Kremlin keken we onze ogen uit naar al het goud wat er blonk en de rijke iconen. Helaas ook hier weer in de kerk een aantal kraampjes met souvenirs. Mij overvalt dan steeds de neiging om dat stukje uit Jesus Christ Super Star waarin hij zingt “My temple should be a house of prayer, but you have made it a den of thieves” zachtjes te zingen.
Veel gebouwen zien er nu prima uit, vaak gerestaureerd. Maar toch merk je dat hier de oktober revolutie heeft plaatsgevonden. Het viel me op dat er op veel plaatsen waar vroeger belangrijke kerken hebben gestaan nu kleinere replica’s zijn gebouwd. Vaak zijn ze nog geen 20 jaar oud. De uitleg die de gids gaf verwarde mij soms: wat bedoelde ze nu: de oktoberrevolutie van 1919 of het einde van de Sovjet tijd in de “90 er jaren.
Gisteren, toen we hierheen reden viel me al op dat de dorpjes langs de weg geen enkele kern lijken te hebben: geen plein, winkelstraat of kerkgebouw. Wat je in de dorpen in Polen nog wel zag: de religie als centrum van een woongemeenschap, heb ik hier niet kunnen ontdekken in de kleinere gehuchten. Wel in de grotere, historische, plaatsen, zoals Novgorod. De kleinere plaatsen vallen op door eenvormigheid. Iedereen woont in hetzelfde type houten huis, scheefgezakt staand op een perceel dat niet groter of kleiner is dan dat van de buren. Weinig zorg voor esthetishe schoonheid zoals bloementuinen. Wel hier en daar een soort kantwerk langs de dakgoten en ramen. Langs de weg een kratje waarop potten met aardbeien of bosbessen te koop worden aangeboden of waar een samovar staat te roken met de een of andere hete drank erin.
Ik hoorde gisteravond een vergelijking die een van de medereizigers maakte met de situatie in China: een chinees zou zijn handeltje op een kar zetten zodat hij tenminste naar de plek kon gaan waar de handel de meeste kansen had; hier gaat men met het hele gezin naast het kratje zitten, op 100 meter afstand van de buurvrouw met dezelfde handel en wacht af…de hele dag. We zullen het misschien nog allemaal zien, de komende weken.
Morgen gaan we weer verder, dit keer een etappe van 400 km, een rustige dag dus.

Wat leuk dat jullie zo enthousiast reageren op ons dagboek. We hebben net wel een Russische SIM kaart gekocht voor de gesprekken onderling, maar we houden de verdere communicatie met thuis een beetje rustig. Ik ben binnen enkele dagen al door mijn tegoed van mijn nederlandse abonnement heen; het bellen naar Nederland is hier erg duur.
Jullie mogen rustig dingen die ik schrijf gebruiken, of een link hierheen maken. De foto's moeten er inderdaad gauw aan gehangen worden: ze stapelen zich op. Hopelijk lukt het de komende dagen weer om te internetten.

Groeten, Tim en Sanne
p.s. Ik heb foto's geplaatst op een gmail album: http://picasaweb.google.nl/home
Nooit eerder gedaan, maar kijk maar of je er op komt.