Rusland/ St.Petersburg

Dat was me wel een dagje!
Vol opgewekte verhalen stonden we vanmorgen weer te dringen aan het ontbijtbuffet. Op de een of andere manier wil niemand toch de laatste zijn..
Ik ben verleid door een bietensalade als ontbijt, maar daarbij moest ik wel geloven aan de zure haringen die zich verstopt bleken te hebben in het rood. De opmerkingen aan de tafel waren voorspelbaar: er lagen ook wat augurken naast de salade op mijn bord, een oude liefhebberij die ik niet kon weerstaan. Ach, andere borden bevatten worstjes en hier en daar zag ik een kom pap staan. Ieder zo zijn smaak.
Al gauw drongen we ons een weg van de kleine parkeerplaats naar een afgesproken plaats vlak bij de grens. Dit keer veel meer Volvo"s in de spiegel, omdat iedereen zich moest verzamelen. Dat gaf soms mooie beelden, gefilmd vanuit het raampje. De ploeg van omroep Flevoland maakte ook zichtbare opnames onderweg. Tot nu toe hadden we ze nog niet opgemerkt binnen de groep. Misschien teveel werk met monteren?
Het groepsgevoel is in Talinn goed op gang gekomen. Er was geen lopend buffet als avondeten, maar ieder kreeg een menu opgediend, dus iedereen was op dezelfde tijd aanwezig. Een goede mogeljkheid voor Jan Bruins om wat mededelingen te doen. De sfeer was erg goed.De sterke verhalen waren niet meer kort en bondig..
Bij de verzamelplek voor de grens was iedereen in een soort opgewonden klasse-uitje stemming. Veel Etsen kwamen fotograferen en filmen en hier en daar werden moeizame taalbarrieres geslecht terwijl de groep zich opstelde in een lang lint.
Zo vertrokken we naar de grens.....
En toen begon het wachten. Eerst in de stad: we werden van de grens teruggestuurd naar een plek waar we een "groen papiertje" moesten halen. Een grote parkeerplaats vol met vrachtauto's waar we totaal ruim 6 uur hebben gewacht op het groene papiertje, zo'n 7 x 15 cm groot en uitgedeeld per 15 auto's. Ondertussen stonden we te kletsen, koffie en soep te zetten met gasbrandertjes achter de auto's en met gekruiste benen te besluiten of de veel gebruikte wc echt onvermijdelijk werd of niet....
We hebben in deze uren meer onderlinge kontakten gemaakt met mede-reizigers dan tot nu toe. Dus: elk nadeel "heb" z'n voordeel....We hebben echter nooit begrepen wat het groene papiertje nu voor nut had. Het diende immers slechts om Etsland uit te komen, niet om Rusland binnen te komen. We hebben veel gereisd, vooral in Afrika, maar ik kan me ondanks de toch wel erg bureaucratische opstelling van verschillende landen, niet heugen zo'n lange dag met een grensovergang bezig te zijn geweest.
Enfin, na HET GROENE PAPIERTJE volgde de grens. Daar werden we weer in de wacht gezet op een brug tussen 2 forten die er uitzagen alsof ze geen ongewenste pottenkijkers zouden toelaten. Eindelijk mochten we auto voor auto ook daar langs. Toen volgde de Russische grens. Vooral blijven lachen, niet ongeduldig worden en de voorwielen van de auto geen centimeter voorbij de stopstreep neerzetten. Gelukkig spanden Jan Bruins en zijn metgezel zich met engelengeduld in om iedereen over de grens te krijgen.
Wij waren mogelijk de 20ste Volvo van de groep die er overheen kwamen, dus er waren (en zijn?) nog velen die na ons hun geduld moesten testen.
Aan de Russische kant van de grens betekende dit dat iedereen in kleine groepjes of alleen verder ging om toch nog in st Petersburg aan te komen. Het was inmiddels al 10.30 uur p.m lokale tijd, want de klok is aan deze kant van de grens weer een uur verder gezet. Zodoende kwamen we pas om 1.15 uur aan in het Hotel. Dat kwam ook omdat de weg aan deze kant van de grens erg slecht was: kuilen met een diepte van een halve badkuip moesten in de schemer en in het donker omzeild worden. De plaatsnamen worden hier in het Cyrillisch schrift aangegeven. Ondanks mijn 3x 2 uur Russische les overvalt me dat een beetje. Bovendien was de kaart in een grove schaal, waardoor de letters erg klein waren in het slechte licht. Afzien dus.
Gelukkig heeft Tim z'n postduiven instinct, versterkt door zijn voorbereidingen met Google earth, de waypoints en z'n Garmin. Daarmee kwamen we toch nog vrij vlot in het hotel aan. De groep is helaas verdeeld over 3 hotels.
Ik zit nu dit verslag te typen om 3 uur 's nachts om bij te komen van de dag. We hebben gelukkig aan de bar nog een biertje kunnen bemachtigen. Dat was wel nodig na een dag weinig vocht om blaascapaciteit te sparen..
Terwijl de adrenaline plaatsmaakt voor vermoeidheid besluiten we morgen maar beperkt mee te doen met de excursies, zodat we weer even wat slaap kunnen inhalen.
Morgen weer meer dagboek.

Floor, Bob, Wouter en anderen, we hebben geen trackingsysteem afgenomen, dat is de reden dat jullie ons niet kunnen volgen via die website. Je zou eventueel mee kunnen kijken op de plaats waar D.J. Gerritsen staat: met hem rijden we vaak op.
Ook heb ik totnutoe nog geen foto's toegevoegd aan dit dagboek. Ik hoop daar morgen wat aan te doen. Maar waarschijnlijk zijn Hans en Geert (nr 2) al veel verder met hun visueel verslag. Kijk daar even naar.
En Dominique, als jij dit leest: ik verlang ondanks deze dag nog steeds niet naar een all-inclusive vakantie.

Groeten,
Sanne en Tim