Plan B

Dag 5: Plan B! !
Gisteren had Willem vlak voor het slapen gaan ontdekt dat de deursleutel van de donkergroene
LandRover niet op de gebruikelijke plaats lag. Vanochtend beginnen we met z’n allen de grote
zoektocht. De rest van de sleutelbos is gelukkig compleet: deze sleutel was er voor het gemak van
afgehaald. Alles wordt overhoop gehaald, tot en met de vuilnistonnen. Willem heeft een visioen dat
de sleutel in de gleuf in het dashboard is gevallen en nu onder achter in het ventilatiesysteem ligt.
Onder gemopper haalt Peter het zo ver mogelijk uit elkaar, maar de sleutel wordt niet gevonden. !
Omdat het tevens de sleutel voor de tankdop is en er getankt moet worden, boren ze tenslotte het
slot van de tankdop maar uit. Bij de eerstvolgende grotere plaats waar een dealer is kopen we wel
een nieuwe. De deuren kunnen op slot met behulp van onze reservesleutel, zoals dat zo vaak gaat
bij LandRovers. !
In plaats van naar de zoutpan gaan we naar het Central Kalahari Game Reserve, een gebied van
zo’n 52.800 vierkante kilometer wildernis. Vlak bij Rakops begint de zandweg die veertig kilometer
verder naar de toegangspoort leidt. Het gras staat hoog: je zou hooguit een giraffe zien. Het
zandpad is niet erg mul, maar er staan wel veel diepe kuilen met water. Bij zo’n plas zitten
honderden wevervogeltjes te drinken, terwijl in de boom ernaast de rest van de groep zit te
wachten op hun beurt. Het lijkt de film van Hitchcock ”the Birds” wel als ze opvliegen. We rijden
rustig door de wolken heen en weten te voorkomen dat we er een aantal tegen de auto aan
krijgen. De auto’s zijn binnen de kortste keren grijs van de modder, evenals onze naar buiten
hangende armen. Maar met eenendertig graden buiten laten we de ramen toch graag open. !
Op een open grasvlakte zien we vier Martial Eagles vlakbij de weg. Ongebruikelijk om er vier bij
elkaar te zien, zeker omdat ze allemaal volwassen lijken. Willem gaat nog wat snuffelen in zijn
vogelgids of het echt dit soort wel is. Verderop staan wat wildebeesten en gemsbokken te grazen.
een enkeling kijkt op naar de modderige Defenders op de weg, maar ze zijn niet erg onder de
indruk. !
Bij de gate horen we dat het eigenlijk niet mogelijk is om het park binnen te komen zonder
reservering. Gelukkig helpt de man achter de balie ons goed en reserveert ter plekke zodat we
door kunnen. We blijven drie nachten op het park: twee op het Deception campsite en een op
Xade. Dat ijn zeer stille plaatsen, niet voorzien van hekken of water. We worden geacht zelf voor
10 liter water de man per dag zorg te dragen. Omdat er wel eens mensen vast komen te zitten, is
men blij dat we met drie auto’s zijn. !
Als we weer verder zijden genieten we van het weelderige groen. Dat is over een maand wel
anders: dan is het gras weer droog en dor. Er zijn veel vogels en vlinders, maar veel wild zien we
niet tijdens deze hete uren van de dag. Vijftig kilometer verder komen we bij het kamp aan: een
dun zandweggetje met hoog gras in de middenberm tussen de stekelige acaciabomen leidt er naar
toe. De plaats is niet kort geleden onderhouden: het gras begint de open plek weer in te nemen. Er
staan twee dakloze hutjes (verticale palen in de grond geslagen met een open ingang), met in de
ene een longdrop toilet en in de andere een stellage met een emmer met daaraan een douchekop.
Zelf te vullen met water, want het beetje regenwater onder in de emmer zit vol met insecten. !
We beginnen het kamp met een koud biertje. Dat hebben de mannen wel verdiend met het rijden
en navigeren. Onder het genot van deze opkikker maken we Louis bang met de verhalen over de
dieren die hier ‚s nachts door het kamp kunnen lopen of glijden. !
Hij gaat meteen een pad schoonmaken in het hoge gras naar de toilet. Er komen veel slangen
voor ion de Kalahari, waarvan een aantal zeer giftig. En de leeuwen van de Kalahari zijn berucht
om hun brutaliteit en hun zwarte manen.!
Willem hangt een infrarood camera aan een boom dat met sensoren foto’s of film makt als er wat
langs komt. Thuis hadden we op youtube een filmpje gezien waarop een olifant dwars door een
kamp loopt op zoek naar lekkers. In een tent liggen wat apples, dus de tent wordt gewoon
neergehaald. Als ik vertel dat ik wat Marula vruchten heb meegenomen, begint zelfs Tim zorgelijk
te kijken. Daar zijn Jumbo’s dol op. Zeker als de vruchten een beetje hebben liggen gisten, dan
worden ze er dronken van. Ze gaan zich dan ook vaak misdragen.!
Gelukkig is er na het volgende biertje geen zorgenrimpeltje meer te bekennen en gaan de
gesprekken meer over de vijftig muskieten die van onder de wc bril vandaag kwamen gisteren, en
wat die veroorzaken als een man daarop gaat zitten.