Dag 18: pilanusberg

pilanus
Het hondje heeft vanmorgen, zodra de deur van het huisje Willem en Louis open ging meteen een plekje weten te bemachtigen tussen de bedden in, hoewel ze eerst dacht dat ze er ook wel op mocht. Ze had wel tijd voor een dutje, want de mannen kwamen wat later dan gebruikelijk op gang. Louis had namelijk een darmprobleem en vond het achteraf fijn dat er een wc vlakbij zijn bed was.
Uiteindelijk zakt de urgentie en gaan we verder. We willen vanavond op de camping van Pilanusberg National Park overnachten. De route richting Rustenburg gaat tussen grote velden waar zonnebloemen allemaal naar de zon staan te kijken. Er is veel meer water dan we hier ooit gezien hebben, maar dat klopt wel met de beschrijvingen van de mensen die we spreken. Er is meer regen gevallen dan in drie seizoenen hiervoor.
Onderweg, bij een grote Campworld winkel kopen we een grotere gastank voor het koken. We koken op diverse manieren: vaak braaien we op open vuur, of leggen er een plaat of potjie op. Om water te koken hebben we een handig ding, een Kelly Kettle: op een bakje maak je een klein vuurtje met takjes en daaroverheen zet je een dubbelwandige schoorsteen. In de dubbele wand kan een halve liter water. Dat werkt als een tierelier: binnen vier minuten kookt het water. (Overland Solutions levert ze). Maar een extra kookgelegenheid is wel welkom.
Vandaag hebben we nog een manier van koken gebruikt: vanmorgen hebben we een heel, ongesneden brood overlangs open gesneden, de inhoud er grotendeels uitgehaald en toen gevuld met tomatenpuree, uien, olijfjes, ham en kaas. Daarna verpakt in grote plastic zakken is Tim er met Joost overheen gereden, waarna het op pizzadikte is. Vervolgens verpakken we het in aluminiumfolie en dan gaat het op het motorblok onder de motorkap. Wanneer het onderweg lekker begint te ruiken kunnen we gaan lunchen.
In Rustenburg doen we nog wat laatste boodschappen. Hier zijn de onrusten vanwege de mijnstaking, maar we merken er niets van. Het is geen prettige stad: chaos in het verkeer, drukte en veel eenrichting straten. Terwijl ik zit te wachten op Tim die de nieuwe gastank laat vullen komt een zeer licht gekleurde vrouw naar mijn raampje en begint een zielig verhaal dat haar ouders dood zijn en ze naar Johannesburg moet. Ze begint bijna te huilen. Uiteraard wil ze geld. Ik geef nooit iets op die manier, dus wimpel ik haar af. Daarna zit ik te broeden op andere manieren om hiermee om te gaan. Het zit me nooit lekker. Mogelijk heb ik een creatieve oplossing bedacht, maar die probeer ik een volgende reis wel uit.
Pilanusberg is een mooi gebied, niet ver van Johannesburg en Pretoria vandaan. Het is populair bij mensen die hier time sharing vakantiehuisjes hebben. De beestdichtheid in het park is groot: de ark van Noach heeft hier aangelegd en wat overvracht uitgeladen. De wegen zijn goed onderhouden, de hoofdwegen geasfalteerd. Niet te vergelijken met de parken waar we vandaan komen, maar wel prachtig van natuur. Tijdens onze rit door het park zien we een jonge mannetjes olifant op de weg lopen, een aantal auto's op eerbiedige afstand achter hem aan. Hij doet geen stap opzij, en laat af en toe met oren gewapper merken dat hij heel goed weet dat hij intimideert.
Even later zien we drie neushoorns. We kunnen inmiddels aardig veel dieren "afvinken", zoals kinderen dat doen als ze op safari op de achterbank gezeten hun schriftje bijhouden.
Maar het meest indrukwekkende schouwspel zien we dicht bij de camping: in een dal zitten op bijna iedere boom talloze ooievaars. Het licht staat laag, de gloed over het gras is prachtig met de blauwige achtergrond van de bergen en dan die "kerstviersiering" in de bomen.
We hebben nog dit magische gevoel bij ons als we even later aan ons tafeltje zitten te genieten van een glaasje bruiswijn waarop Louis ons trakteert ter afsluiting van de reis. Morgen gaan onze wegen al uit elkaar, want wij hebben afspraken met vrienden in Johannesburg en de mannen gaan terug naar Pretoria. Waarschijnlijk vliegen zij al donderdag, want het vliegtuig van vrijdag zit behoorlijk vol. Helaas is Louis nog niet fit en begint nu ook Tim last van zijn buik te krijgen. Ze gaan vroeg de slaapzakken in.