Kalahari kolder

Ja, we zijn weer op reis. Het winterverlof van Tim hebben we weer aangegrepen voor een stukje rijden met Joost. Omdat we volgend jaar van plan zijn een nieuwe grote reis te maken ("Joost mag het weer weten", weer van Zuid Afrika naar Nederland, maar dan via de westelijke route) kiezen we voor een bestemming die we nog op het verlanglijstje hadden staan: de Kalahari in Botswana en Kubu island. ,
We zouden met z'n tweetjes gaan, maar de plannen verliepen anders. Eerst spraken we met Peter Beunder, een Land Rover rijder die al ruim 25 jaar door Afrika trekt en die we een paar jaar geleden hebben leren kennen. Hij vond het wel leuk om een stukkie mee te gaan. Peter is een vrije ziel die gewend is zijn gang te kunnen gaan, en dat past gemakkelijk bij ons. Gezellig dus!
Vorige week merkte Tim ineens op dat ik de enige vrouw zou zijn. Dat leek niets nieuws, maar toen vertelde hij dat er ook twee collega's mee gaan: Louis en Willem. Met deze twee heeft Tim op de technische school gezeten. Ze zijn met z'n drieën tegelijk door de KLM aangenomen als boordwerktuigkundige en later alle drie omgeschoold tot vlieger. Louis is nu twee jaar geleden met pensioen gegaan en Willem maakte twee weken geleden zijn laatste vlucht. De drie zijn in hun jonge jaren waarschijnlijk de hoofdpijnstudenten voor sommige docenten geweest: gevat, melig, zeer snel van geest, waarschijnlijk door hun snelle samenwerking niet gemakkelijk voor het blok te zetten, altijd in voor een geintje. Hoewel in de tussenliggende 30 jaar niet zulk intensief contact tussen hen was, zijn ze nog niets veranderd. De plannen zijn dus enigszins veranderd, maar dat maakt het weer een unieke reis.
We zitten in het vliegtuig niet bij elkaar. Wij hebben een geboekt ticket en zitten achterin, en Willen en Louis hebben geluk dat ze meekunnen op de laatste plaatsen, maar wel business class. Ze komen uiteraard even langs om te vertellen dat de champagne goed bevallen is en dat ze nu zo heerlijk gestrekt naar de films kunnen kijken, terwijl ik me erger aan degene die voor me zit en al vanaf het eerste moment de stoel maximaal naar achteren zet.
We worden van de luchthaven afgehaald door Peter, waarna we naar Twana lodge rijden, bij Pretoria. Joost staat daar onder zijn afdak op ons te wachten.
We hebben een erg gezellige eerste avond tot in de vroege ochtend. De mannen maken hun reputatie waar: het gelach is waarschijnlijk een paar honderd meter verderop nog te horen. De lodge is van Arne en zijn vrouw Chris. De vader en oom van Arne, twee boeren uit Bant, zijn er ook. Lange mannen van om en nabij de zeventig, met heldere blauwe ogen en een witte baard. Ze zijn een paar maanden geleden met hun auto vanuit Nederland hierheen komen rijden. De ene heeft in Nederland een varkensstal tot woning omgebouwd en de ander heeft niet meer aardse bezittingen dan er in een rugzak past. Ze reizen over de hele wereld met zijn tweetjes. Ze houden ons gezelschap en de verhalen worden naarmate het later wordt steeds mooier. Dit wordt vast weer een erg inspirerende reis!