Okavango

Zondag en rustdag. Er zijn slechtere plekken om die te beleven. Wat een paradijsje.
De zonsopgang boven de rivier is prachtig. De nijlpaarden zijn aan het keuvelen aan de overkant. Volgens mij hoorde ik vannacht een olifant daar ook snuiven en even een zachte trompetter geven. We ontbijten op een plateautje boven het water en ik zie een otter paartje langszwemmen. Ze verdwijnen in het riet en even later hoor ik de stemmen van de jongen die wat te eten krijgen.
Er wordt een Land Rover Discovery binnen gesleept. Hij is flink in de kreukels. Elke man in het gezelschap is nu alert: wat is hier gebeurd! Bij een snelle inspectie zien we dat de binnenkant ongeschonden is en er zijn geen bloedsporen. Gelukkig. Later blijkt dat de bestuurder aan het keren was op een smalle weg. Hij is met zijn achterwielen over het heuveltje geraakt dat de kant van de weg markeert. Daarachter bleek het echter erg steil en hij ging een aantal malen over de kop. De vier Zuid -Afrikaanse inzittenden zijn er met de schrik afgekomen. Ze krijgen een dezer dagen een vervangende auto om naar huis te kunnen.
Iedereen is aan het genieten, de tenten staan op prachtige plekjes langs de rivier. Een groepje gaat een tocht op de rivier maken en is al vroeg weg. Wij zijn wat aan het rommelen aan de auto (stof eruit, kijken waarom onze koelkast niet meer koelt, schroeven en moeren langslopen enzovoort. We zetten onze Joost vlakbij Tjeerd en Ingrid, met de achterkant naar de oever toe. Als de daktent uitgeklapt is hebben we vanuit die hoge plek weer uniek uitzicht. Op deze plek zien we de hippo's voortdurend: ze hebben op het eilandje aan de overkant hun stek. Soms doen ze spelletjes onder water: dan zie je het enorm golven en spetteren en hoor je ze kletsen.
De borden die ze hier overal hebben geplaatst zijn leuk: bij het plekje waar je de afwas kan doen staan "kitchensink (or did you bring that as well". Er is een kooi in de rivier gemaakt waarin je veilig kunt zwemmen ( de kinderen uit de dorpen verderop hebben geen kooien rond hun zwemplekken). Daar staat een bord bij dat je niet moet plassen in de rivier. Je krijgt het anders straks terug in je thee...
Tjeerd staat naast een kraan met een tuinslang eraan. Hij kan het niet laten en maakt zijn auto schoon, onder protest van iedereen die het ziet. Hij hoort er volgens de anderen nu niet meer bij...
De Zuid-Afrikaanse manager is er vandaag. Ze kan nu nog maar twee maanden de boel runnen, want omdat er een nieuwe regel is dat dit soort bedrijven bestuurd moeten worden door Namibiers, komt er binnenkort een nieuwe beheerder. Er is hier geen internet beschikbaar voor de gasten, en omdat het zondag is, is het ook niet mogelijk om in het dichtstbijzijnde dorp naar een internet cafe te gaan. Jammer, want het is al een hele tijd geleden dat ik iets op het web kon zetten. Hoe het komt dat ik nu wel helemaal up to date ben vertel ik niet; dat is smokkelwerk.
Ik loop een beetje te scharrelen op het terrein op zoek naar mooie zaden. Bij de hut waar we afgelopen nacht hebben geslapen vind ik mooie rode met een zwart puntje. Die hadden we in Suriname ook: daar werden er kettingen van gemaakt. Nu zie ik dat ze van een klimplant komen. Terwijl ik ze pluk denk ik aan wat ik in mijn boek heb gelezen: acaciabomen schijnen bij nadering van een giraffe heel snel een stof aan te maken die de bladeren minder lekker maken. Het gekke is, dat niet alleen de boom waarvan gegeten wordt dat doet, maar de bomen in de omgeving doen dit ook meteen. Welke communicatie maakt dat mogelijk? De mystiek van dit continent is eindeloos! En deze plek benadrukt dat.