Orde en Discipline

De nacht is fris geweest en de tenten zijn nat. We hadden ons voorgenomen om op tijd te zijn voor Howard, die ons stuk voor stuk wil fotograferen voor het hotel. Het kost bijna twee uur om iedereen ingepakt en klaar te hebben, want iedereen wil voorkomen dat de tent nat meegaat en twee maanden in de container de tijd krijgt om te gaan schimmelen.
Ondertussen is de manager onderhoudend, zorgt voor sloten koffie en weet ons allemaal het gevoel te geven dat we zeer welkom zijn en een thuisgevoel mogen ervaren in de Himevillle Arms. We stellen de auto's mooi op voor het hotel en maken nog wat foto's. Een daarvan zal binnenkort aan de muur van de kroeg bij het hotel hangen.
De rit naar Durban begint heel ongebruikelijk voor ons in een zeer geordende colonne. Wij rijden voorop. Onderweg wordt geapplaudisseerd als we voorbij rijden. Het landschap is mooi: de bergen wat glooiender en de riviertjes die door het gras lopen worden omzoomd door boomvarens. Deze uiting van orde in de Nederlandse chaos is een gebaar naar Howard: we kunnen het wel, maar het zal niet lang duren voor we weer terugvallen in onze aangeboren wanorde.
De afgesproken orde is gepland tot aan het Nelson Mandela monument, toch gauw zo'n honderd kilometer discipline. Het monument is nog maar een paar maanden geleden onthuld. Het is een apart kunstwerk van allemaal staven ijzer, waarin je zijn portret ziet als je dichterbij komt. De kwaliteiten van Mandela worden genoemd op grote banieren en vlak voor het kunstwerk is een plaquette. Er is ook een museum, maar dat bezoeken we nu niet.
Wanneer we wegrijden is het de gebruikelijke chaos: de een wil ergens een plekje vinden voor een kop koffie, de ander is met de navigatie apparatuur bezig en ineens is iedereen weer op weg. We zijn amper van de parkeerplaats van het monument af of Arie staat stil in de berm. Zijn stuurinrichting zit vast. Tim en hij hebben snel in de gaten wat er aan de hand is: ook zijn ophanging van de stabilisatorstang is kapot en daardoor loopt er iets tegen de stuurinrichting aan. Binnen een ommezien zijn Maarten en Hans ook weer teruggekeerd om te helpen. Het probleem wordt tijdelijk opgelost, zodat de laatste zestig kilometer afgelegd kunnen worden, maar thuis betekent dit extra werk voor Arie. 
De weg naar Durban is een lange afdaling. Het ruikt op de stukken snelweg die we rijden naar verbrand rubber van de remmen van zware vrachtwagens. We gaan door de Valley of Thousand Hills. Een mooi gebied met prachtige uitzichten, maar wel dicht bevolkt. Dicht bij de stad staan ook weer de gebruikelijke golfplaten hutten tot tegen de vangrail aan gebouwd. De temperatuur is aanmerkelijk hoger dan in de bergen. Onderweg zien we Frans en Connie met Tjeerd en Ingrid op een mooi plaatsje een boterhammetje eten.
In Durban checken we in in Hotel Riverside, waar Howard ons al opwacht. Hij heeft een snelle route genomen. De stemming is een beetje uitgelaten dat alles goed verlopen is deze vakantie, maar ook een beetje bedrukt. Anderhalf jaar hebben we ons voorbereid en nu is het over. Op een TV scherm bij de bar pluggen Tim en Hans onze computer in, waardoor we ineens midden in de avonturen van de afgelopen weken plonzen. Iedereen komt er bij en begint enthousiast de begeleidende verhalen bij de beelden te vertellen. Het lijkt alweer zo lang geleden dat we in Kaapstad wegreden. We zullen allemaal thuis onze foto's nodig hebben om de chronologie van onze indrukken weer te vinden.
's Avonds worden we gefêteerd door de Volvo vrienden in de baseball club vlak bij het hotel.  Er is een afscheidsmaaltijd voor ons geregeld en Howard heeft van de foto's die hij vanmorgen heeft gemaakt certificaten gemaakt. Ieder stel wordt naar voren geroepen waar Tim het certificaat met een kleine toespraak overhandigd. Er wordt gelachen en gedronken. De sfeer is prima: we delen met elkaar bijzondere momenten die in ons geheugen gegrift zijn, dat geeft een bijzondere band.
Morgen gaan de auto's naar de plaats waar ze moeten wachten op de containers. Piet Louw heeft weer enorm zijn best gedaan om dit goed te laten verlopen: ze zullen in een douane pakhuis staan en hij en Howard zullen persoonlijk aanwezig zijn wanneer ze de containers ingaan.
Het terugkijken naar wat we beleefd hebben is begonnen.