Flying Dutchman

Ondanks een korte route voor deze dag wil iedereen toch bijtijds weer op pad. Het is nog te winderig en koud om rustig een ontbijtje te maken, dus we gaan nog even het dorpje in. 
Dan begint de gravel weg richting Helmeringhausen, die we een stukje volgen om dan af te slaan op de D707. Op de camping hebben de mannen een tijdje staan kletsen met een paar Zuid Afrikaanse motorrijders, die ongeveer dezelfde route rijden als wij. Zij wilden deze weg liever niet rijden, want het is te zanderig.Toch komen we zelfs een eenzame fietser met een mountainbike tegen, waarschijnlijk een overlander. Hij loopt naast zijn fiets, en aan de slingers te zien in zijn spoor is hij aan het eind van zijn krachten.
Deze route gaat langs het Naukluft park en is adembenemend mooi. Er staat veel geel gras; dat is meestal niet zo. De laatste jaren is er meer regen gevallen dan gebruikelijk. Meestal zijn de perioden met regen en de perioden waarin alles opdroogt in een cyclus te voorspellen, dus dat zou betekenen dat er nu weer een droge tijd aanbreekt. 
We staan zo nu en dan even stil, bijvoorbeeld om de jakhals te fotograferen die eigenwijs vlak naast de weg blijft staan en zich gewillig op de plaat laat zetten. 
Dan horen we over de walkie talkie dat we moeten oppassen bij een scherpe bocht en direct daarna een paar krachttermen. Arie heeft geprobeerd te remmen voor de bocht, maar glijdt op het mulle zand gewoon door. Hij hangt aardig scheef, raakt de verhoogde zijkant van de weg en een steen. Gelukkig blijft de mooie P1800 rechtop. Als Peter geschrokken uitstapt, struikelt hij en ligt zijn videocamera in stukken op de grond. 
De ophanging van de uitlaat is door de steen geraakt en is kapot. Binnen de kortste keren staat de auto op de krik en liggen de mannen er onder en hoor je opmerkingen als "buigen tot sigma 0,2 rekgrens". De klus is al snel weer geklaard. Er is verder alleen maar een deukje in het rechter voor spatbord, precies op dezelfde plaats als waar die had gezeten na de rit door de Gobi woestijn in Mongolie. 
Ik voel erg mee met Peter: het verlies van beeldmateriaal gaat me erg aan het hart. Waarschijnlijk is de datakaart nog goed af te lezen, maar het is toch wel erg jammer. Hans, die net achter Arie reed toen het gebeurde, had helaas net zijn camera'tje buiten op de auto uit gezet. Anders hadden we prachtige actie opnamen. 
De rit is slechts tweehonderd vijfendertig kilometer en we zijn in het begin van de middag bij het benzinestationnetje vlak bij Duwisib Castle. Daar treffen we meer Volvo's. Het Duetten groepje heeft drie "papbanden" te repareren. Ook een velg moet worden rechtgeklopt. Die heeft te dicht langs de rand van een wildrooster gezeten.
Op de kampeerplek bij het kasteel is het prachtig. Het hoge gras glanst in de zon, de temperatuur is heerlijk en het is eindelijk windstil. We slaan kamp op temidden van een reusachtige omgevallen acacia, die vanuit de plaatsen waar de stam de grond raakt weer verder groeit. Meike van der Meulen is jarig vandaag en komt langs met koekjes. Ze glundert van oor tot oor vanwege de bijzondere en romantische omstandigheden voor deze dag. Als ik achter haar kijk terwijl ze de verschillende kampementen af gaat, zie ik hoe de mannen van haar groepje ballonnen en slingers aan hun daktent vastmaken.
We maken weer een maaltijd van de ingrediënten uit de verschillende voorraden. Dit keer blijven we langer rond het kampvuur kletsen om de dag af te sluiten.