Namibia!!

Hoewel het overdag tamelijk warm is onder de brandende zon, koelt het ook hier af tot een paar graden boven nul. Een Duitse dame van middelbare leeftijd die met een overland groep meereist vertelt dat ze de dagen aftelt dat ze weer naar huis kan. De kou 's nachts en het kleine tentje zijn voor haar zo oncomfortabel dat ze de prachtige weidsheid van de omgeving niet meer opmerkt. In onze groep wordt gelukkig helemaal niet geklaagd en hoor je alleen maar superlatieven.
Na een heerlijk ontbijt in het restaurant gaat iedereen wat rommelen bij de tenten of meteen door naar de Fish River Canon. Dat is zo'n vijftien kilometer verder en is imposant. Het ligt er een beetje aan hoe je de afmetingen berekend, maar algemeen wordt erkend dat dit de tweede grootste canon in de wereld is. We gaan er met ons groepje van vier heen. De weg is stoffig en vooral bij de heuvels en bij de veehekken is het even oppassen geblazen. Maar dit keer verliezen de auto's geen onderdelen.
Bij de canon staan al een aantal andere toeristen. Zodra de Volvo's staan vergeten ze waarvoor ze eigenlijk gekomen zijn en worden alle camera's op onze groep gericht. We moeten weer uitleggen wie we zijn en wat we doen. De mannen kijken toch wel bewonderend naar de auto's; zelf zijn ze allemaal met nieuwe 4x4 bakkies. Dat je op safari kan gaan met een oude auto is toch wel heel anders dan ze gewend zijn.
Natuurlijk worden de auto's zo dicht mogelijk bij de rand neergezet om een mooi plaatje te kunnen maken. Daarna komen ook Clothilde en Helma op het dak van Joost. Helma ontdekt dat het hobbelen van de auto tijdens het rijden een perfecte manier is om haar rug los te krijgen: dat gaan we vaker doen. Het is fantastisch om vanuit die hoge zitplaats langs de canon te rijden. We genieten!
De middag gebruiken we weer om foto's en films op te slaan. Er is nog geen tijd om al wat aan de regie te doen van de film, maar er is wel al een heleboel goed materiaal. Als we ook bij de anderen straks wat mooie stukjes verzamelen wordt het een prima document voor in Johannesburg.
Maarten is met de inhoud van zijn auto bezig. Zijn achterklep was ondereg open gewaaid, waardoor de laag stof enorm is. Bovendien heeft hij een aparte routeplanner nodig voor het vinden van zijn spullen, en dat werkt niet. Hij breekt zijn zelfgebouwde kast af en maakt en steeds grotere berg van spullen die hij niet meer mee wil nemen. Hij en Clothilde zijn de hele middag druk met de herorganisatie, maar daarna is de auto een stuk lichter.

Tim en ik houden een score bij van wat er aan de auto's tot nu toe is geknutseld:
Een dynamo reparatie van de LandRover, een band verwisseld en een band geplakt (van resp. de P1800 en een Amazon combi, een carterbescherming opnieuw opgehangen, een remleiding gerepareerd, een thermostaat verwijderd, koppelingsbediening gerepareerd en vele bouten en moeren weer aangedraaid. En we hebben natuurlijk ook de koplamp van de combi van Maarten die nu "knipoogje" heet.

's Avonds maken we weer ons eigen potje van kip met currysaus. Om half negen voelt het al als bedtijd: we leven met het ritme van de zon. Later in de nacht lopen er springbokkies om de tenten te scharrelen, op zoek naar lekkers.