De sprong naar Springbok
Blijf op de hoogte en volg Sanne
04 September 2012 | Nederland, Utrecht
We rijden weg van de camping in Springbok, uitgezwaaid door andere gasten en personeel en zien op het hek een Volvo banier waar Howard en Liz onder staan te zwaaien. Het landschap is droog, met laag struikgewas en hier en daar wat schapen. Na ruim honderd kilometer komen we bij de grens. Eerst de Zuid Afrikaanse kant, waar we van het ene kantoortje naar het andere moeten voor onszelf en voor de auto. Het gaat redelijk vlot, maar we vergeten te stoppen bij een voor de zon geblindeerd hokje waar de dame van de douane ons zeer vermanend toespreekt. Of we die verkeersborden met "stop" erop niet kenden in het land waar wij vandaan kwamen. We babbelden maar vriendelijk met ze mee, en mochten toen doorrijden. Inmiddels hadden we een groepje van vier auto' s gevormd: Maarten en Clothilde, Hans en Helma, Arie en Peter en wij. We hoorden op de walkie talkie dat Maarten en Arie terug moesten om formulieren in te vullen met alle waardevolle bezittingen. Met alle camera's was dat een heel gedoe. Daardoor duurde de hele grenspassage, inclusief het ritueel aan de Namibische kant, wel een uur of twee.
Tussen de twee grensposten stroomt de oranje rivier. Er staat niet veel water in. Deze hele regio is gortdroog. De zon staat aan een wolkeloze hemel en in de auto loopt de temperatuur gauw op. Na een kort stukje asfalt begint de gravel weg, waar achter de auto's een lange stofwolk blijft hangen. We rijden een stuk uit elkaar, maar hebben contact via de radio.
Hier beginnen de heuvels en bergen in lagen en randen van vulkanisch gesteente met op de randen hier en daar een kokerboom. De leegte is immens. Tijdens de tocht naar de volgende slaapplaats, Canon Roadhouse, waar we om half vier aankomen, zijn we zegge en schrijve slechts een tegenligger tegen gekomen. Het gerammel in de auto's is oorverdovend, en er worden in de Volvo's plannen gemaakt voor de herinrichting. Als we Maarten van voren zien aankomen, zien we dat hij een complete koplamp kwijt is geraakt.
De camping ligt in een kom; het is een heerlijke plaats. Er is verder geen bewoning, winkel of wat dan ook, alleen deze plaats. Ze hebben wel benzine hier, en dat is voor velen erg prettig, want de tanks zijn leeg. Ik ga weer een stukje hardlopen, maar dat is zwaar in de zon en tegen de helling op. Het is wel een ervaring van intense stilte en wijdheid.
Tim steekt zijn volle energie in het organiseren van voldoende ruimte voor iedereen, want er zijn wat onduidelijkheden over de toegewezen plaatsen. Men is hier gewend dat groepen graag wat bij elkaar klonteren, maar Tim heeft het beeld voor ogen dat wij hebben als we met z'n tweeën op pad zijn. Dan mijden we de groepen toeristen vanwege het contrast met de stilte en leegte van dit land. Nu waren er kennelijk maar twee plaatsen gereserveerd waarop we allemaal een plaatsje moesten vinden en dat wil hij rechtzetten. Gelukkig krijgen we gemakkelijk nog wat extra plaats, maar de consternatie was toch groot, helaas.
De meesten van ons dineren in de als garage ingerichte bar annex restaurant. Er staan antieke auto's binnen, allemaal oude voorwerpen zoals een benzinepomp met belglas, vele oude platen aan de muur en, wat de mannen in deze groep natuurlijk meteen opviel, ergens tussen de boeken een service manual voor de Volvo Amazone. In de damestoilet hangen veel gekke borden en spreuken, en een levensgrote poster van een welgevormde naakte man, waarop precies op de juiste plaats een kastje gehangen is met een duizendpoot erop. Als je je nieuwsgierigheid niet de baas bent en het deurtje van het kastje open doet, gaat er een bel bij de bar. Iedereen weet dan wat je daar aan het doen bent. In de mannentoilet hangt een equivalent met een andere beltoon. We zagen een dame van middelbare leeftijd naar binnen gaan, en ja hoor: de bel ging. De hele zaal zat te gniffelen toen ze terug kwam, maar ze maakte er zelf ook grapjes over.
-
04 September 2012 - 16:01
Syl:
Haha leuk verhaal van die bellen...en maarten knipoogt vanaf nu! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley