Kaapstad naar chapman's peak

Vrijwel iedereen is bij het ontbijt. De verhalen van de afgelopen dagen en de plannen voor vandaag worden uitgewisseld. Omdat we om half elf de kamers moeten verlaten is iedereen even later in de parkeergarage te vinden. Zoals gebruikelijk staat hier en daar de motorkap open en wordt er geïnspecteerd of alles nog vast zit.
We gaan al in de richting van Chapman's Peak in het zuidelijke puntje onder Kaapstad. Het weer is mooi, maar warm is het niet. We dragen al tijdens ons hele verblijf hier een trui. De kronkelige kustweg is prachtig. Er bloeien al veel Kaapse margrieten, en ik zie af en toe wat wilde tulpen staan. Om het allemaal intensiever mee te kunnen maken laat ik me door Tim uit de auto zetten en ga een stuk hardlopen. Zoals afgesproken gaat hij me even later voorbij om me op de volgende uitkijkpost op te wachten. Het is vanwege de helling wel zwaar lopen, maar koud heb ik het voorlopig niet meer. 
In een winkelcentrum treffen we Maarten en Clothilde, met wie we een kop koffie gaan drinken. Van de anderen zien we nog niemand, terwijl de meesten toch ook deze kant op zijn gegaan. 
Als we om een uur of vier op de camping arriveren zijn daar al een paar Volvo' s waar de tenten al naast staan. Deze camping is door Howard, van de Zuid Afrikaanse Volvo vereniging, uitgezocht omdat het de enige plek is waar ze tenten toestaan. Men verwacht hier dat ze weg zullen waaien. De camping is een wat rommelig geheel, met overal dieren. Eenden komen kijken terwijl de tenten worden opgezet, varkens lopen in de bosjes rond te scharrelen, een paar pony's en een Pipi Langkous paard lopen het gras bij het houden en te bemesten en overal zijn ibissen, parelhoenders, pauwen en ander gevogelte. Je moet uitkijken waar je loopt, wordt ons verteld: er zijn "landmijnen". Met veel gedreun galopperen twee pony's ineens dwars door de kampeerplaatsen heen, waarschijnlijk omdat ze ergens een rammeltje van een emmer bix hebben gehoord. 
De eerste Hollanders hebben om vijf uur al hun maaltijd klaar: worstjes, groenten en aardappelen. Anderen druppelen vlak voor het donker binnen. Die hebben walvissen gezien en zijn in gesprek geraakt met Afrikaanse Volvo eigenaars. Een poosje later zitten we in een grote kring om een groot kampvuur waar aan de randen allemaal pakketjes in folie liggen te garen. Door het buiten leven lijkt het al laat, maar in werkelijkheid is het pas tien uur als iedereen gaat slapen.