Padkos

Recept van heerlijke koeken, genaamd rusks. Ze zijn uitstekend geschikt om mee te nemen, zijn lang houdbaar en gezond. 
Het kenmerkende van deze biscuits is dat ze 2x worden gebakken.. Er zijn verschillende variaties, maar deze zijn erg lekker: 
 
- 1 kg zelfrijzend bakmeel
- 2 tl bakpoeder
- 2 tl zout
- 2 koppen bruine suiker
- 2 koppen havervlokken
- 3 tot 4 koppen gemengde zaden (zonnebloempitten, sesamzaad etc)
- 2 eieren
- 2 koppen karnemelk (of iets meer)
-  500 gr gesmolten boter

Meng alle droge ingrediënten door elkaar, smelt boter en voeg samen met karnemelk en eieren toe. Maak er deeg van en vorm klonten op het bakblik. Bak 40 min. op 180 graden. Laat afkoelen en breek ze daarna eventueel in kleinere brokken. Wanneer ze koud zijn weer terug in de oven, nu op 100 graden en laat daar 4 uur in drogen.
Heel lekker is het om noten (amandelen) en rozijnen of cranberry's toe te voegen.
Rusks horen bij de Afrikaanse cultuur. Ze worden in de rooibosthee gedoopt, meegegeven naar school, op plattelandsmarkten verkocht en meegegeven met reizigers...
Syl heeft een paar bakblikken vol gebakken, waarvan we er al veel hebben verorberd.

We zijn met allerlei kleine voorbereidingen bezig: foto' s veiligstellen door ze op te slaan, antenne van de walkietalkie op Joost bevestigen etc. Hans en Helma komen ook hierheen, om samen te ontbijten. Ze rijden naar Delft, een niet zo erg veilige township, in plaats van naar Paarl, maar via de telefoon loodst Tim ze naar de plaats waar hij ze staat op te wachten. In een straal van tien kilometer zijn ze ineens bereikbaar voor de walkietalkie. 

Tegenwoordig bestaan er ook townships met uitsluitend witte mensen. Het is net zo onveilig om daar verzeild te raken als in de zwarte buurten. Tussen de auto's bij de stoplichten staan hier in Zuid Afrika altijd al mensen te bedelen, kranten te verkopen of andere prullaria aan te bieden, en hier zie ik ook een witte met een bord staan waarop staat: help Family in need. Hij kijkt bijzonder treurig uit z'n ogen. Armoede is niet kleur gebonden.

Op de olijven farm mogen we mee naar de buurman van Wil, die een oliepers heeft. Boeren van de omgeving brengen bij hem de oogst, en er staan vaten van iedere estate met prachtige olie. Het ruikt er heerlijk.
We nemen afscheid van Wil en Syl en vertrekken naar het hotel in de stad, de Capetown Lodge, waar iedereen vanavond zal verblijven. Hier start onze gezamenlijke reis. Vanaf hier zouden we morgen de auto's gaan halen, maar omdat het allemaal zo vlot ging hebben we dus nu een extra vrije dag. We treffen de anderen in de wandelgangen en de garage aan, waarna we in de bar van het hotel de dag bespreken. Henny en Ellen zijn samen op stap gegaan en staan te glimmen. Henny is enthousiast nummerplaten verzamelaar en heeft ze van de hele wereld aan de muur van zijn garage hangen. Hier trof hij een man in een garage die hem zelfs vier verschillende platen voor zijn verzameling heeft gegeven: hij kan al naar huis, zijn vakantie kan al niet meer stuk. Er is hier vlak bij het hotel een antieke auto verzamelaar, en daar gaat zo ongeveer iedereen een kijkje nemen.
's Avonds gaan we met een groepje van 9 naar de waterkant waar we heerlijk dineren. Op de achtergrond op een groot scherm wordt op televisie de opening van de paralympics getoond. De vriendin van Helma, Miriam de Koning zal morgen zwemmen voor Nederland, en we leven enorm met haar mee. We hopen er nog wat van te kunnen zien.