Ingeblikt

Met veel ups en downs wat betreft de organisatie van de dag hebben we gisteren de auto's naar de haven gereden om ze zelf in containers vast te sjorren en de containers te zien verzegelen.
De vervoerder had het zo voor ons geregeld dat dit zou gebeuren op hun eigen container opslag terrein in Amsterdam, maar door grote veranderingen binnen het bedrijf was ons kort geleden te kennen gegeven dat we de auto's slechts mochten komen afleveren. Dit gaf grote paniek bij alle deelnemers. Wie zou onze troetels een laatste nachtkus geven en wie zou de spanbanden controleren die moeten garanderen dat ze niet zullen verschuiven tijdens het laden en lossen? Tim heeft zich suf gemaild en gebeld om het voor iedereen toch nog gemakkelijk te maken. Gelukkig heeft hij aan Jan, de man van het bedrijf waar hij alles mee heeft geregeld, een goede. Die heeft door alle registers open te trekken voor elkaar gekregen dat we toch nog zelf het terrein op mochten en dat daar ook de containers voor ons klaar stonden. Tot de avond ervoor ging nog alles mis vertelde hij, want de plaatsen op de boot waren kennelijk overboekt en men had de containers met een volgende boot willen meegeven. Wat onderhandelen met een andere verscheper gaf hem gelukkig de garantie dat ze echt mee kunnen.
Tijdens het kampeerweekend was Jan al naar ons toe gekomen om zich voor te stellen en vragen te beantwoorden. Iemand had toen gevraagd of er geen passagiersplaatsen op de boot waren. Helaas is dat tegenwoordig zelden meer het geval, anders was het natuurlijk geweldig leuk geweest om ook de reis van de auto's zelf te kunnen verslaan. Maar de techniek staat voor niets: we kunnen de boot volgen via internet.

Voor ons was het afscheid er al eerder: Joost is al op zee, helemaal in zijn eentje in een container (de volvo's staan met z'n tween in een lange container). Hij zal tijdens deze reis als enige niet-Volvo de oudjes helpen als ze vast zitten of op andere nobele wijze zijn altijd gedienstige karakter laten zien. Daarna mag hij weer op zijn oude vertrouwde plekje bij Georges in Johannesburg blijven, vanwaar uit we eerst de komende tijd weer af en toe in zuidelijk Afrika zullen rondtoeren, om dan over een jaar of 2 weer met ons naar Europa te trekken langs de westelijke route.

Alle kampeerspullen en zelfs alle kleren liggen in de auto's, want als we in augustus naar Kaapstad vliegen hebben we alleen de fotospullen en dergelijke bij ons. Veel echtparen hadden nog de stress in de benen van het sorteren. De dames hadden duidelijk andere interpretaties van "het strikt noodzakelijke" dan de heren. Vooral degenen die nooit kamperen hadden geprobeerd om compleet te zijn... De mannen hadden keurig een overzicht gemaakt van de onderdelen en gereedschappen die ze zouden meenemen, en dat overzicht werd via het internet voortdurend bijgehouden. Dat de dames dat met keukenonderdelen niet hebben gedaan is misschien wel een foutje van mij. Tim heeft de organisatie van de reis tot in ieder technisch detail uitgewerkt, maar dit soort vrouwengedoe had hij niet ingecalculeerd. Sommige auto's zitten zo tjokvol, dat het vinden van een voorwerp alleen al een sport zal zijn.
De laatste technische snufjes waren de afgelopen dagen koortsachtig ingebouwd. Zo waren er verschillende creatieve oplossingen bedacht voor de plaats van een extra reservewiel.

Bij het oorspronkelijke plan voor het verschepen waren wat feestelijkheden op het haventerrein bedacht, en er zou een TV zender geinteresseerd zijn om te komen filmen. Dat liep dus allemaal in het honderd, waarop Tim een dag tevoren een "plan B" ontwierp en iedereen bij ons uitnodigde voor een braai en voor het organiseren van alle navigatie software. De middag en avond verliepen dan ook in gezellige drukte rond een vuurtje in de achtertuin.

De eerste kilometers van de reis zijn gemaakt!