Publiciteit

Na zo'n onrustige nacht is iedereen 's ochtends en beetje brak. De Afrikaanse Volvo vrienden zijn na het helpen met de boom bijna allemaal naar huis gegaan. Degene die bleef had Siebrand en Meike onderdak aangeboden in zijn caravan. Ook vreemden, die elders stonden, boden spontaan aan om in te schikken in hun tent om ruimte voor ze te maken. Ze hebben uiteindelijk  kunnen slapen in het huis van de eigenaar van het terrein.
Bij daglicht zien we pas goed wat er gebeurd is. De boom had driehonderdzestig graden om te vallen, maar had precies die ene graad gekozen die in de lengte van de auto lag. Tussen al het blad en de takjes die op de grond liggen is de lege plek waar de auto heeft gestaan schoon. De daktent heeft de grootste klap opgevangen: als daar iemand in geweest was, was die morsdood geweest.
We hebben vandaag niet veel te doen: om drie uur worden alle auto's verwacht op het plein in Pretoria voor het restaurant waar we om zes uur zullen eten. Met ons sub-groepje van vier gaan we naar Johannesburg om in een Nederlandse molen kroketten te gaan eten. Daarna treffen we onze goede vrienden George, Arnold en Ida. 
Zo zijn wij een aantal uren buiten het Volvo gebeuren, terwijl de anderen bezig zijn met herorganisatie. Tjeerd is met een van de Afrikaanse vrienden mee naar zijn garage. Er wordt de hele dag aan zijn auto gewerkt. Hij krijgt een andere tweedehands cylinderkop. Een van de kleppen was gesmolten, de andere zag er ook slecht uit. Hij wordt samen met Ingrid de hele dag gastvrij verwend in het huis van de man, terwijl de monteur die eigenlijk een vrije zaterdag had en bovendien ieder moment met zijn vrouw naar het ziekenhuis moet kunnen vanwege de geboorte van hun kind rustig staat te werken aan de auto.
Piet Bulthuis heeft de reden van zijn olieverbruik mogelijk opgespoord: versleten olieschraap veren. Het is een klus om thuis op te gaan knappen. Voorlopig moet hij voldoende olie bijvullen.
Meike en Siebrand laten hun vernielde tent achter bij de eigenaar van het terrein. Ze kunnen verder niet veel doen aan hun auto, behalve de dakrand waar de steunen op zaten en die nu het openen van de deuren bemoeilijkt, terugbuigen. De auto is verder goed bruikbaar. 
Op het plein staan  een aantal prachtig opgepoetste Volvo's, waaromheen wij met de stoffige beestjes opgesteld worden. We trekken meteen veel bekijks. Het filmmateriaal op het grote scherm laten afspelen lukt niet: de man die het technische gedeelte had moeten doen is met vakantie. Er komt een journalist van Ignition TV om verschillende mensen te interviewen. Aan mij vraagt hij hoe het is om als vrouw mee te rijden. Ik had achteraf meer willen benadrukken dat wij, in tegenstelling tot de Afrikaanse vrienden vrij veel vrouwen/eigenaren en berijders hebben. Minstens twee Volvo's in de groep zijn eigendom van "the lady of the house" (Meike en Clothilde). Bovendien zijn er flinke stukken door de vrouwen gereden. Dat hij juist aan mij vraagt of ik wel eens rijd komt dus eigenlijk niet goed uit: Tim voelt zich het lekkerst als chauffeur, ik heb andere rollen. Maar enfin, er zal echt niet veel van het gesprekje overblijven op TV. 
Het eten is heerlijk, en er worden enthousiast verhalen uitgewisseld. Daarna rijdt een groep terug naar de camping op Pretoria, waar Meike en Siebrand weer mogen slapen bij de eigenaar. Gelukkig is het ondanks zich opbouwende onweerswolken rustig en blijft het slechte weer uit. Wij gaan nog even met George, Arnold en Ida naar Moyo, een restaurant waar op dat moment een goede bekende artiest live optreedt. We genieten van de swingende muziek, waarna we naar George gaan om daar te slapen vannacht.