Olifanten!

Een onrustige nacht waarin een hondenkoor de dagelijkse repetities uitvoerde, maakte dat het niet erg was om bijtijds in te pakken. Ik had liggen luisteren naar brekende takken en wachtte op knallen, maar die bleven dit keer uit. Wel ging het autoalarm van andere gasten af om vijf uur, dus dat was de laatste por om wakker te worden.
We gaan op weg naar Elephant Sands, een lodge in de buurt van Nata. Het is geen grote afstand, maar we willen de groep graag een stukje ongerept Afrika laten zien vanaf een weg die dwars door de bush gaat. We hebben afgesproken met Ben, de eigenaar van de Lodge, dat hij ons begeleid over een stukje "hunters road" dat geschikt is voor de Volvo's. Je kan ook via de asfaltweg naar het zuiden rijden, maar dit is een belevenis die je eigenlijk moet hebben gedaan met een Volvo. 
Op het rendez vous plaatsje bij de asfaltweg staat niet Ben, maar Claus, een man die al een tijdje in Elephant Sands bivakkeert en hand en spandiensten voor hem doet. Hij gaat met zijn bakkie (auto met laadbak, zoals ze hier vaak hebben) voorop de bush in. Ik sta in het bakkie om de sliert Volvo's te filmen en Tim sluit de rij. Dit keer kunnen Nederlanders wel in colonne rijden, simpelweg omdat de kans dat je vast komt te zitten erg groot is, en je dan beter in de buurt kunt zijn van een 4x4 auto. Het bushveld is vrij open. Je ziet overal sporen van de olifanten: afgerukte bomen en grote hopen. Het uitzicht vanuit mijn positie is geweldig! We zien niet veel dieren; eigenlijk kan ik als voorste nog wel wat hartebeesten spotten, maar de rest moet geconcentreerd rijden en ziet niets meer. 
Op een mul stuk zand staat Frans ineens vast, en de anderen van zijn groep hebben door de korte afstand geen kans om vaart te maken. Ineens zitten vier Volvo's muurvast. Tim straalt. Eindelijk een klus.
Omdat ik in de voorhoede pas vrij laat zie dat de groep niet compleet is, duurt het even voordat we gekeerd zijn en kunnen helpen. De een na de ander wordt uit het zand getrokken, maar Tim komt bij het vlottrekken van Maarten zelf ook vast te zitten. Tot grote hilariteit van iedereen wordt hij door de Amazon van Sjon vlot getrokken. Frans Paalvast zat niet vast, maar moest wachten tot iedereen uit de weg was. Hij neemt een goede vaart en rijdt in een keer zonder problemen door het mulle stuk. De laagste auto's doen het nog steeds het beste! De houten bumper zit nog prima op z'n plaats.
Als we weer op de asfaltweg zitten is iedereen toch een beetje opgelucht. Het was wel weer werken voor de chauffeurs, en men is blij dat er geen problemen met de auto's zijn.
Als we van de weg afdraaien naar Elephants Sands moeten ze nog een keer bewijzen dat ze mul zand aankunnen. Vlak voor de lodge zitten er nog een paar vast en moet Tim weer trekken. Iedereen is enthousiast over deze plek. Vlakbij het terras waar een bar is met lekker koud bier, is een waterput gemaakt, en daar komen in deze droge tijd de olifanten graag drinken. Het water dat hier uit de grond komt is erg zout, maar Ben haalt met een vrachtwagen dagelijks fris water voor ze. Een poosje geleden was een kalf in het zwembad gevallen. Ben heeft het gered, maar de moeder kwam verhaal halen en heeft de hele bar vernield en Ben verwond. Dat is nu allemaal weer opgeknapt en het zwembad is nu wat hoger gelegen, achter een muurtje. Het is gevuld met het brakke water, terwijl de olifanten zelf fris water krijgen. Ook is hij kort geleden door een luipaard aangevallen. Die was gewond naar de put gekomen. Toen hij een poosje niet reageerde is Ben gaan kijken, maar dat had hij niet moeten doen. Hij kreeg een flinke haal en moest vluchten. Het luipaard was gewond en is de volgende dag overleden.
De olifanten lijken wel tam, zo tolereren ze al die fotograferende mensen vlakbij. Toch moet je ze niet onderschatten: ze eisen respect en ruimte.
We zetten de tenten op in een ruimte waar meer dan genoeg mest bewijst dat ze hier rustig doorheen lopen. Niet naar de wc lopen dus, wanneer het donker is. Ook van de tent naar het restaurant lopen moet je met alle respect voor de jumbo's doen. We eten vandaag met z'n allen hier. Sommigen hadden vanmorgen boodschappen gedaan om zelf te koken, maar bij de veterinaire controlepost zijn alle groenten afgenomen. Weer moesten alle schoenen op de dweil gedrukt worden.
Er is internet hier, en iedereen is aan het communiceren met het thuisfront. Het gaat erg langzaam allemaal, maar het lukt iedereen wel om iets van de kick te delen dat we hier zo midden tussen de dieren zitten. Ik stuur mijn stukje vandaag maar vroeg weg, je weet nooit wanneer het weer kan.