Dag 57 en verder

We zijn weer thuis. Eigen bed, eigen douche, schone kleren, mooi zonnig weer en vooral: onze enthousiaste kids. Drie ervan stonden op Schiphol om ons op te halen: een verrassing. Binnen een paar minuten zitten we weer volop in de dagelijkse beslommeringen van een groot gezin. Schoolkeuzes, cijferlijsten, onderlinge afspraken betreft verzorging van de dieren, het lijkt alsof we niet weggeweest zijn.

Voor zover we weten komt Joost het volgende weekend in Venetië aan, en dan zullen we verder gaan met ons reisverslag.

Ook Nederland krijgt lessen in geduld. De aswolk die al het vliegverkeer boven Europa tegenhoudt laat reizigers dagen in de vertrekhal van Schiphol wachten, zonder te weten wanneer ze weer verder kunnen. Verslaggevers proberen emotionele en gestreste mensen te interviewen, maar de meesten zijn gelaten en verkiezen dit ongemak boven een gevaarlijke vlucht. Ze krijgen geen kijkcijfertrekkers en richten de aandacht daarom maar op de economische gevolgen van het stilstaan van de vliegtuigen. Wij zijn blij dat we op tijd hierheen zijn gegaan. Weer een voordeel van dat weekje dat we hebben ingelopen.
Ondertussen horen we wel dat de boot er veel langer over doet. Die komt pas de 23 ste aan, eigenlijk precies op de datum die we oorspronkelijk hadden gehoord. Dat brengt mij in de problemen, want ik had de 20 ste weer willen gaan werken. Gelukkig kan ik er nog een poosje bij regelen.
Ondertussen genieten we van het voorjaar in Nederland. Wat ziet alles er fris en schoon uit na het stoffige Egypte. Ik heb tijdens de eerste dagen de neiging ieder stippeltje schimmelaanslag in voegen van de douche te lijf te gaan om te voorkomen dat het er zo gaat uitzien als in de hotelkamers.
We boeken een vlucht naar Venetië op de 24 ste, want ook in Italië loopt alles rustig: de douane werkt alleen door de week en we krijgen Joost echt niet eerder mee dan maandag, ondanks dure havengelden. Het lijkt Afrika wel!