Aankomst reisgenoten

Tijdens het vroege ontbijt bedenkt Maarten ineens dat hij zijn originele autopapieren thuis in Nederland heeft laten liggen. Dan ontspint zich weer zo'n typisch kwajongens tafereel. De drie captains zitten even later als professionele vervalsers de wel meegebrachte kopieën in een oud en afgeleefd KLM papieren mapje  dat Wil nog ergens weet op te duiken te stoppen en bellen ondertussen naar Pier, die op Schiphol steun en toeverlaat is voor de  vliegers, om te horen wie de vlucht van morgen vliegt. Of die alsjeblieft de papieren even wil meenemen... Ze moeten wel door de familie van Maarten naar Schiphol worden gebracht, maar dat komt vast wel in orde.
En zo zitten Maarten, Tim en ik even later tevreden in de auto onderweg naar de luchthaven om daar de anderen op te wachten.
Hans en Helma komen via London en staan er al als we onderweg zijn. We nemen ze meteen mee naar het douanekantoor, waar we horen dat het toch niet zal lukken om de auto's nu al mee te nemen. Er moet een man uit Kaapstad hierheen komen om de carnets af te stempelen, en die gaat niet heen en weer rijden voor iedere keer een groepje auto's. Maar hij zal om drie uur vanmiddag langskomen voor de groep die er dan is. We mogen achter in de loods naar de trouwe vierwielers gaan kijken. Ze staan uit de containers gehaald nu in een loods tussen de zakken meel en zien er ongeschonden en compleet uit. Hans en Maarten gaan meteen hun accu's aansluiten en proberen te starten. Bij beide auto's lukt het niet meteen, en bij die van Maarten staan de mannen, inclusief de douaneman algauw met de neus onder de motorkap. Het euvel is gauw gevonden: de benzine is op. We moesten de tanks immers zo leeg mogelijk hebben, dus dat was bij Maarten echt goed gelukt. 
We gaan terug naar de luchthaven, waar de grote groep om een uur of elf wordt verwacht. Het vliegtuig vanuit Dubai komt op tijd binnen en de groep staat even later enthousiast voor de ruiten te zwaaien. Wat een leuke start. Iedereen is opgetogen en heeft zin in het avontuur. De omhelzingen zijn hartelijk en iedereen is verbaasd dat we straks al met de eigen auto's verder kunnen. Dat is twee dagen eerder dan gepland. 
Even later belt echter de douaneman dat zijn collega vandaag echt niet kan komen. De hele troep krijgt pas morgen, tegelijk de auto's. De vermoeide reizigers kunnen naar hun hotel, en kunnen morgenochtend weer aantreden. Dan zijn ook de laatste deelnemers, Arie en Peter, aangekomen en zijn we compleet. 
We worden wel gewaarschuwd: in Kaapstad zijn er vakbondopstanden en dat kan oponthoud op de wegen geven. Het is zelfs mogelijk dat het gaat escaleren, dus we moeten uitkijken. Wij zelf hoeven niet de stad in, maar een paar stellen hebben een slaapplaats in het centrum. Die hebben gelukkig voorlopig alleen maar behoefte aan slaap, dus hopelijk is het rumoer over wanneer ze weer naar buiten gaan. En de taxichauffeurs weten wel hoe ze zo veilig mogelijk naar de bestemming moeten komen.
Wij gaan met z'n tweeën een stukje rijden langs de kust, op zoek naar walvissen. We genieten van de heerlijke dag, de mooie weg en warempel: een walvisjong dat ligt te spelen en met een zijvin af en toe lijkt te zwaaien. Ook op de terugweg zien wij helemaal niets dat te maken heeft met samenscholingen.
De dag eindigt weer met een gezellige avond in Paarl.