Sanne, ons gaan Perel toe

Bij daglicht zien we hoe mooi de olijvenfarm gelegen is tussen de bergen. Het is 's nachts heel stil geweest, maar we horen ' s ochtends rotganzen die zelfs in de bomen landen. De Kaapse tortel, wiens geluid mij al zolang ik hier kom zo ontzettend dierbaar is, zit in de verte zijn p-p-prrrr gesprekken te houden. Het is hier tamelijk bebouwd: de daken van andere farms en bijgebouwen zie je overal om je heen, maar daartussen staan de olijfbomen de guava bomen en liggen de tuinen van de farms. De buurman aan de ene kant is een Rus. De onheining is een ijzeren gordijn en de waterpan waaraan zijn boerderij ligt is de zwarte zee. Hij heeft een paar grote boerboele honden, terwijl Wil drie kleinere honden en een klein uitgevallen boerboele heeft. Die mogen hun buren niet zo erg, dus het is zaak dat het ijzeren gordijn hier niet opgeheven wordt. 
Het is wel een apart ras, die boerboele. Ze zijn imposant door hun compacte zware bouw en gelige ogen, maar voor ons blanken zijn ze in het algemeen erg vriendelijk. Maar wat de boer(boele) niet kent dat vreet 'ie in dit geval wel. Vooral als de kleur hem niet aanstaat.
Na een gezellig ontbijt gaan we Joost ophalen bij Freddie, de man die hem een complete checkup gegeven heeft. Freddie heeft een Landrover garage gehad, maar is door een rijke landeigenaar in vaste dienst genomen om zijn auto's, trekkers en oldtimers bij te houden. Wat hij daarnaast bij-beunt mag hij zelf weten. In de enorme loods staat Joost op de brug. Hij heeft wat nieuwe filters gekregen,  meer was er niet nodig om hem goed te keuren voor de tocht. In de loods staan ook een paar schitterende oude Rolls Royces, waarvan de oudste uit de dertiger jaren stamt. Hij ziet er ongerestaureerd uit: zo'n auto waarvan je droomt dat je hem in een kippenschuur die je voor een appel en een ei hebt gekocht onder de strobalen aantreft. Hij moet in januari op een of andere autoshow worden getoond, en moet dan geel gespoten zijn, terwijl hij nu een rood-paarse lak heeft. Hoewel ik Freddie inschat als iemand die de auto op een kundige manier zal aanpakken, heb ik zorgen om de kleurkeuze van zijn baas.
Op een plekje achterin de loods staan en paar Landrover Defenders  in wording, die helemaal worden opgebouwd naar de ideeen van Freddie. Hij weet er ook een te staan die  zes wielen heeft en nu in duizend onderdelen te koop is voor een zeer redelijke prijs. Ik zie Tim een glimlach om zijn mond krijgen en een krul in zijn neus. Dat word oppassen: straks ligt zijn garage vol met onderdelen en wielen. Later in de auto legt hij uit wat het voordeel van zes wielen is: je kan bij een lekke achterband de auto met de voorkant op een stoepje rijden en de achtereband verwisselen zonder veel moeite. Geeft mij maar gewoon een krik...
Terug bij Wil zetten we de daktent weer op het dak van Joost en kijken we even onze lading na. Alles is in uitstekende staat en ongeschonden. De auto ruikt niet eens naar cacao, waarmee de container gevuld is geweest voordat Joost er in ging. Ieder dierbaar detail is weer binnen ons bereik: heerlijk.
Tim kan bijna niet stoppen met nalopen van de boutjes en moertjes, maar hij wordt toch door ons meegetroond naar de outdoor shop, waar Maarten en Clothilde nog wat spullen willen kopen. Vervolgens gaan we naar zo' n mega grote supermarkt om spullen voor de avondmaaltijd in te slaan. Heerlijk dat dat hier op zondag gewoon kan; alleen de drankafdeling is dan gesloten.
Terwijl wij het diner klaarmaken, verschijnen er steeds meer laptopjes en ipads op de keukenbar. Het internet is in staat om al onze mails op te halen, en nadat ik het spelletje Ruzzle aan Syl heb laten zien, om een eindeloos aantal spelletjes tegen elkaar te laten plaatsvinden.  De avond eindigt met een goede film die we temidden van de honden en katten op de bank genoegelijk met z'n allen zitten te bekijken.